شاعري از بخارا بازشناخت مشفقي بخارائي و ضرورت تصحيح و انتشار كليّات او به همراه معرفي كامل‌ترين نسخۀ ديوان شاعر

شعر فارسي در بخارا با شاعران بزرگي مانند رودكي و شهيد بلخي رونق و كمال يافت و در طول قرون گذشته شاعران بسياري در آن سرزمين ظهور كردند. عبدالرحمن مشفقي بخاري، شاعر و طنزپرداز قرن دهم (995‑945) ورارود، با همۀ شهرت و اعتباري كه در بين فارسي‌زبانان آن سرزمين دارد، در ميهن ما كمتر شناخته شده است. از اين شاعر اشعاري در قالب‌هاي گوناگون و موضوعات مختلف برجاي مانده كه ازنظر سير تطوّر شعر فارسي، به‌ويژه در ماوراءالنهر، اهميت دارد. از كليّات ديوان او نسخه‌هاي خطي چندي در كتابخانه‌هاي دنيا پراكنده است؛ هركدام از آنها بخشي از آثار او را ـ اعم از قصيده، غزل، قطعه، رباعي و مثنوي ـ در بر دارد كه قسمت اعظم آن تاكنون به چاپ نرسيده و منتشر نشده است. كامل‌ترين نسخۀ برجاي‌مانده ازنظر اشتمال بر بخش‌هاي مختلف ديوان، نسخه‌اي است كه در «گنجينۀ دست‌خط‌هاي فرهنگستان علوم تاجيكستان» نگهداري مي‌شود كه با به دست آوردن اين نسخۀ ارزشمند توانستيم به مجموعۀ كامل اشعار او دست يابيم. نويسندگان اين مقاله بر آن‌اند تا با ارائۀ توضيحاتي چند درباب زندگي اين شاعر و بررسي محتواي ديوان، شناخت تازه‌اي از شاعر و آثار او ارائه دهند؛ آثار او مشتمل بر يك ديوان قصايد، سه ديوان غزليات، يك مثنوي داستاني به نام «گلزار ارم» و يك ساقي‌نامه، يك ديوان مطايبات و تعدادي قطعه و رباعي است.