وجودشناسي دلايلِ انگيزشي عمل

در مباحث جاري دربارۀ دلايل عمل، يكي از سؤالات راجع به وجودشناسي دلايل است و اين‌كه دلايل چگونه چيزهايي هستند. اگر چه اين بحث مستقيماً و صرفاً دربارۀ عمل اخلاقي نيست، مبناي بعضي بحث‌هاي ديگري است و لوازم مهمي براي نظريه اخلاقي دارد. يكي از ديدگاه‌ها در اين باره امرِ‌واقع‌گرايي (factualism) است. طبق اين ديدگاه، دلايلِ عمل از مقوله امرِ واقع (fact) هستند. در مقابل، كساني به روان‌شناسي‌گرايي قائل هستند كه طبق آن دلايل عمل از مقولۀ امورِ روان‌شناختي‌اند. در اين‌جا بعضي نقدها به امرِ‌واقع‌گرايي را معرفي و ارزيابي مي‌كنيم. از نظر منتقدان، امرِ‌واقع‌گرايي به اين دو لازمۀ ناپذيرفتني متعهد است: 1) تبيين ناظر به واقع نيست؛ 2) دلايل نقش عِلّي در عمل ندارند. در مقابل، از اين پيشنهاد دفاع مي‌كنيم كه در نقدها به امرِ‌واقع‌گرايي، تفكيكي ميان دلايل (انگيزشي و تبييني) ناديده گرفته شده است. براي تقويت اين پاسخ، توضيح مي‌دهيم كه تفكيك دلايل انگيزشي از دلايل تبييني بنا به ملاحظاتي مستقل از نزاع وجودشناسي دلايل طرح مي‌شود و از اين‌رو، توسل امرِ‌واقع‌گرايي به تفكيك راهكاري موضعي (ad hoc) نيست. بدين ترتيب، هم از امرِ‌واقع‌گرايي در مقابل بعضي نقدها دفاع مي‌كنيم و هم به اهميت تفكيك دلايل انگيزشي از دلايل تبييني توجه مي‌دهيم.

Ontology of reasons is a topic in the broader area of the theory of reasons and is concerned with the kind of things reasons are. Factualism is one of the main views here, which treats reasons as facts. After some preliminary points, considerations for and against Factualism are reviewed. Although an attractive view, critics ascribe some unacceptable commitments to Factualism, including the thought that explanation is non-factive and that reasons play no causal role in action. In response, it is argued that by distinguishing motivating reasons from explanatory reasons, Factualism can find some way to respond to these objections or explain them away. Then, some considerations behind this distinction are explored, showing that the distinction is interesting regardless of the current debate, and Factualism's recourse to the distinction is not an ad hoc solution. Though the distinction helps Factualism to deal with some objections, we do not claim that the distinction alone is enough to respond to all objections to Factualism. This is the task of the last and the main section. The paper is closed by some concluding remarks.