نسبت ديگرگزيني با تربيت اخلاقي بر اساس آراي جان وايت

براي تربيت، اهداف متفاوتي بيان شده است، اما در چارچوب فلسفي جان وايت - فيلسوف تعليم و تربيت معاصر - هدف نهايي تربيت نهفته در «بهروزي فردي است كه در‌ گرو بهروزي ديگران است»‌‌. وايت كه موفق شده تا هدف نظام تربيتي خود را در برنامه درسي ملي انگلستان جانمايي كند‌‌، معتقد است كه راه‌حل متخلق‌شدن مُتربيّان‌‌، هدف قراردادن دو چيز در نظام تعليم و تربيت است: هر كودك به زندگي‌اي شكوفا دست يابد و كمك كند كه ديگران نيز چنين شوند‌‌. اين رويكرد‌‌، ديدگاه سنتي موجود در تعليم و تربيت را كه در آن تنها بخشِ تربيت اخلاقي متوجه منافع ديگري است و ديگر بخش‌هاي نظام تعليم و تربيت متوجه منافع خود است‌‌، كنار مي‌نهد و تمامي مراحل تربيت را متوجه به خود و ديگران مد نظر قرار مي‌دهد‌‌. اين تقرير ضمن دست‌يابي به راه‌حلي براي نزاع فلسفي بين خود و ديگري‌‌، توانسته است مسئله اساسي تربيت اخلاقي را كه همان نحوه متخلّق‌شدن مُتربيّان به اصول اخلاقي ا‌ست‌‌، سامان بخشد‌‌. در اين نوشتار ضمن تبيين هستۀ اصلي نظريۀ وايت، مفاهيم «خودگزيني»‌‌، «ديگرگزيني» و رابطه آن با تربيت اخلاقي با تمركز بيشتر بر آراي جان وايت بررسي شده است‌‌. براي تبيين و بررسي گزاره‌ها و كشف نسبت ديگرگزيني با تربيت اخلاقي از روش توصيفي۔‌تحليلي استفاده شده و منابع كتابخانه‌اي ابزار پژوهش قرار گرفته است‌. [1]

Training is said to have different purposes‌‌. Within the philosophical framework of John White—the contemporary philosopher of education—the ultimate goal of training lies in “individual wellbeing which owes to the wellbeing of others‌. ” White, who has succeeded to accommodate his goal of the training system within national curricula in the UK, believes that in order for trainees to development morality, they need to target two things within their educational system: every child should achieve a flourishing life and should help others to do the same‌‌. This approach rejects the traditional view of education according to which only moral training is directed at others and other kinds of training and education are directed at one’s own interests‌‌. On this approach, all kinds of training are directed both at oneself and at others‌‌. It offers a solution to the philosophical dispute of self and other, and can formulate the basic problem of moral training—that of trainees coming to develop moral characteristics‌‌. In this paper, we elaborate the core of White’s theory, and then consider ideas of “egoism” and “altruism” as well as their relations to moral training, particularly in White’s view‌‌. We have deployed the descriptive-analytic method and library sources in order to examine propositions and uncover the relation between altruism and moral training‌. [1]