مطالعه فناوري تزريق گاز هوشمند در مخازن گسل خورده

فاقد عنوان لاتين

به دليل فعاليت هاي زياد تكتونيكي در ايران، وجود نواحي گسل خورده در مخازن هيدروكربني پديده‌اي متداول است. گسل‌ها بعضاً از نوع تراوا بوده و سبب مي‌گردند كه شكاف با تراوايي بالا در مخزن ايجاد شده و ناهمگوني در مخزن به وجود آيد. بعضي از اين گسل ها در تحليل داده‌هاي زمين‌شناسي قابل‌تشخيص نبوده و ممكن است مهندسين مخزن را در شناخت مختصات دقيق آنها دچار اشتباه نمايند. در صورتي كه امتداد اين گسل‌ها چاه توليدي را به چاه تزريقي متصل نمايد، مي تواند مشكلات عديده‌اي در ميزان كارايي فرايندهاي ازدياد برداشت به وجودآورد. همچنين در هنگام تزريق نيز سبب بروز زود هنگام پديده ميان شكن سيال تزريقي به چاه توليدي در محل گسل مي‌شود. عدم شناسايي و كنترل آنها در زمان مناسب اجازه‌ي تزريق مستمر و به دنبال آن توليد مناسب را نخواهد داد. در اين تحقيق سعي شده است تا با استفاده از فناوري چاه‌هاي هوشمند و با روش كنترل انفعالي، مخزن و چاه ها را مديريت و رصد كرده و به دنبال آن مشكلات ذكر شده، مرتفع گردد. در واقع با طراحي و پياده‌سازي دو سناريوي سيلابزني متداول و سيلابزني هوشمند و مقايسه نتايج اين دو، مي‌توان به تصميم درستي براي چگونگي رفع اين مشكلات رسيد.نتايج نشان داد در بدبينانه‌ترين حالتبا فرض نبود محدوديت‌هاي تجهيزات سطح الارضي و اقتصادي براي توليد تا مدت زمان مشخصي، ضريب بازيافت نفت در روش هوشمند در حدود 4.5 درصد بيشتر از روش غيرهوشمند است.