استفاده از روش گازخاك در مطالعه ي اكتشافي ژئوشيميايي سطحي، ناحيه ي فارس ساحلي ايران

فاقد عنوان لاتين

بسياري از ميادين بزرگ نفت و گاز جهان با استفاده از پي‌جويي ژئوشيمي سطحي كشف شده‌اند. اساس اين پي‌جويي‌ها مبتني بر پويايي سيستم‌هاي نفتي، مهاجرت عمودي و تراوش در سطح زمين در مقياس‌هاي مختلف قابل مشاهده و بررسي مي‌باشد. روش‌هاي مطالعه ژئوشيمي سطحي براساس اندازه‌گيري غلظت هيدروكربن تراوش يافته و يا تغييرات ايجاد شده در اثر اين تراوش به ترتيب به روش‌هاي مسقيم و غير‌مستقيم تقسيم مي‌شوند. در اين مطالعه با استفاده از دو تكنيك جدايش با اسيد و فلورسانس كه هر دو جزو روش گاز خاك كه روشي مستقيم در اندازه‌گيري غلظت هيدروكربن مهاجرت يافته از مخزن مي‌باشد به مطالعه ساختمان ژئوفيزيكي در فارس ساحلي پرداخته شده است. در اين مقاله با هدف بررسي ژئوشيمي سطحي ساختمان مورد مطالعه با استفاده از تلفيق داده‌هاي زمين‌شناسي و زمين‌شناسي ساختماني با نتايج ژئوشيميايي حاصل از آناليزهاي مذكور بر روي 20 نمونه خرده حفاري از چاه اكتشافي پرداخته شده است. از نمودارهاي تعريف شده براساس تركيبات هيدروكربن‌هاي سبك (نمودارهاي نسبت متان به اتان، اتان به پروپان و (C1/C2+C3 vs. C2/C3+C4)) و نمودارهاي نسبت آروماتيك‌هاي سه حلقه‌ايي به دو حلقه‌ايي و R1 (نسبت چگالي آروماتيك‌هاي سه حلقه‌ايي به دو حلقه‌ايي) به گراويته API استفاده شده است. براساس نتايج حاصل از نمودارهاي تعريف شده سه تركيب هيدروكربني مجزا، اغلب گاز همراه نفت با گراويته API متنوع و در محدوده پنچره نفتي تشخيص داده شدند. اين بررسي نشان مي­دهد كه مطالعه ژئوشيميايي سطحي محدوده‌هاي اكتشافي مي‌تواند نوع ماده آلي، بلوغ، مسير مهاجرت و شارژ هيدروكربني را مشخص نمايد كه اين خود نقش تعيين‌كننده‌ايي در كاهش ريسك، زمان و هزينه برنامه‌هاي اكتشافي و توسعه‌اي داشته باشد.

فاقد چكيده لاتين