نقش پروفايل خط لوله جهت مقابله با چالش‌هاي پديده‌ي لختگي

فاقد عنوان لاتين

امروزه با گسترش اكتشافات نفت در آب ­هاي عميق، سهم توليد نفت و گاز از سكوهاي فراساحلي به‌تدريج در حال افزايش است. رساندن نفت و گاز توليدي از بستر دريا به سطح سكو، چالشي جديد را براي صنعت نفت و گاز ايجاد كرده است. اين انتقال از طريق سيستم لوله‌ـ‌بالابرنده انجام مي‌شود و از آنجايي‌كه جريان خروجي از چاه­ ها عمدتا دو يا سه فازي است در طول مسير خط لوله‌ي افقي و مخصوصا در بالابرنده با تغيير الگوي جريان مشكلاتي عملياتي به‌وجود مي­آيد كه مهمترين آنها پديده‌ي لختگي شديد است. لختگي شديد باعث صدمات جبران‌ناپذيري به تجهيزات مي­شود. سكوهاي نفتي براي مديريت جريان پايدار طراحي شده‌اند، در صورتي‌كه پديده‌ي لختگي شديد مي­تواند جرياني به شدت ناپايدار ايجاد كند. امروزه روش­هاي متعددي براي كنترل لختگي در سيستم لوله‌ـ‌بالابرنده پيشنهاد شده است و تحقيقات گسترده­اي در اين رابطه انجام شده است. مطالعات انجام شده به سه دسته مطالعات مدل‌سازي، شبيه‌سازي و آزمايشگاهي تقسيم مي­شوند كه معمولا دو مورد از اين موارد با يكديگر كوپل مي‌شوند تا نتايج قابل‌اعتمادي به‌دست آيد. در اين مطالعه، با استفاده از نرم‌افزار تجاري الگا1، مدلي براي بررسي پديده‌ي لختگي شديد ساخته شده و تاثير پارامترهاي مختلف مانند قطر بالابرنده، چگالي نفت و تزريق گاز، مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج اين بررسي نشان مي­دهند كه گاز سبك‌تر تزريقي نقش موثرتري براي كم كردن فشار در پايه‌ي بالابرنده و كاهش ميزان و مدت زمان تشكيل لخته در پايه‌ي بالابرنده براي نمونه نفت با درجه‌ي API پايين ­تر دارد.

فاقد چكيده لاتين