بررسي و نقد ساختار فضيلتِ فكري در معرفت‌شناسي فضيلت‌محور ليندا زاگزبسكي

بر اساس معرفت‌شناسي فضيلت محورِ زاگزبسكي‌‌، هدف فضيلتِ فكري تماس ‌شناختي با واقعيت است و تمايزي بين فضيلتِ اخلاقي و فكري وجود ندارد. فضيلتِ فكري زير مجموعهٔ فضيلت اخلاقي است. به همين منظور او به دنبال ارائهٔ تعريفي از فضيلت است كه دربر گيرندهٔ هر دو دسته فضايل شود. از نظر زاگزبسكي «فضيلت» يك ويژگي اكتسابي عميق و پايدار است كه مستلزم انگيزه‌اي خاص براي به وجود آوردن غايت مطلوب و موفقيت قابل ‌اعتماد در به وجود آوردن آن غايت است. مؤلفه «انگيزه»‌‌، در اين تعريف، بر ساختار درون‌گرايانه و مؤلفهٔ «موفقيت قابل‌اعتماد‌‌»، بر ساختار برون‌گرايانه ديدگاه زاگزبسكي دلالت دارد و به همين دليل، ساختار فضيلتِ فكري زاگزبسكي را «تركيبي» مي‌ناميم. در اين پژوهش تحليلي، با استفاده از داده‌هاي معرفت‌شناختي و اخلاقي در ادبيات موضوع‌‌، مؤلفه‌هاي اساسي ديدگاه زاگزبسكي دربارۀ ساختار فضيلت فكري‌‌، استخراج و نقش هر كدام در شكل‌گيري اين نظريه تبيين شده است. سپس نقاط ضعف و قوّت هر يك از اين مؤلفه‌ها مورد بحث و ارزيابي قرار گرفته و در نهايت‌‌، اين نتيجه به دست آمد كه ساختار صحيح «فضيلتِ فكري» بايد از سنّت درون‌گرايي در معرفت‌شناسي كه متأثر از «اخلاق فضيلت» است‌‌، پيروي كند و ساختار برون‌گرايانه با مباني معرفت‌شناسي فضيلت محور زاگزبسكي، سازگاري ندارد.

According to Zagzebski’s virtue epistemology, an intellectual virtue aims at establishing a cognitive contact with the reality, and there is no distinction between moral and intellectual virtues. Intellectual virtues are subsets of moral virtues, which is why she seeks to find a definition of virtue which includes both. For Zagzebski, virtue is a deep and permanent acquired characteristic involving a particular motivation for the realization of the desired end and reliable success in bringing this end into existence. The “motivation” component in this definition indicates the internalist structure of her view and the “reliable success” component indicates the externalist structure of her view. For this reason, we shall refer to the structure of Zagzebski’s intellectual virtue as “composite.” In this analytic research, we draw on epistemological and ethical data in the literature to glean the main components of Zagzebski’s view of the structure of intellectual virtues and account for the role of each in the formation of the theory. I discuss the weakness and strength of each of these components, and conclude that the proper structure of “intellectual virtue” should follow the internalist tradition in epistemology which is influenced by “virtue ethics.” In fact, the externalist structure is not compatible with the foundations of Zagzebski’s virtue epistemology.