واكاوي پديدارشناسانۀ خشونت خانگي؛ يك دورنماي اخلاقي

خشونت در رابطه‌‌هاي درون‌‌خانوادگي يا «خشونت خانگي» (به‌‌مثابه نوعي از خشونتِ خاموش كه با اغماض نگريسته شده و كمتر به مرحلهٔ گزارش و شكايت رسمي مي‌‌رسد)، پديده‌‌اي منفي در ساخت اخلاقي و فرهنگي جامعه است كه البته‌‌، بنيان‌‌هاي فلسفي و متافيزيكي دارد. خانواده، نخستين شبكهٔ نسبت‌‌هاي ميان‌‌فردي را برمي‌‌سازد و در ذات خودْ حامل سلسله‌‌مراتبي از‌‌ رابطه‌‌ها و ارزش‌‌هاي رابطه‌‌اي است كه سامان‌‌مندي خانواده را تضمين مي‌‌كند. وجه همبستگي اعضاي خانواده رفتارها و كنش‌‌هاي رابطه‌‌اي است كه متناسب با نقش‌‌هاي خانوادگي دريافت كرده‌‌اند. بنابراين‌‌، بروز خشونت كه در تحليل نهايي، مي‌‌تواند با غايت إعمال قدرت و گسترش سطح نفوذ و تأثيرگذاري بر ديگر اعضاي خانواده همراه باشد نيز از طريق رفتارهاي مختلف خشونت‌‌آميز - به‌‌نحو مثبت يا منفي - توجيه مي‌‌گردد. در اين مقاله، تلاش خواهم كرد در ابتدا و تا حد امكان، به پديدارشناسي‌‌سازيِ فلسفي زوايا و جنبه‌‌هاي مختلف خشونت - به‌‌مثابه كنشي رابطه‌‌اي - بپردازم. سپس تلاش خود را به پديدارشناسي خشونت در رابطه‌‌هاي درون‌‌خانوادگي، از منظري فلسفي، معطوف مي‌كنم تا بافت تجربي۔احساسي تحقّق آن در نخستين واحد اجتماعي آشكار شود و در پايان نيز با پيشنهاد نظريهٔ «رابطه‌‌گروي اخلاقي» راه‌‌حلي نظري براي تعديل بنيادين اين نوع خشونت فراپيش ‌‌نهم.

Violence in relationships within family or “domestic violence” (as a kind of silent violence which tends to be ignored and rarely is it officially reported) is a negative phenomenon at moral and cultural aspects of the society, which of course has its philosophical and metaphysical foundations. A family establishes the first network of inter-individual relationships, and in its essence, it carries a hierarchy of relationships and relational values which secure the organization of the family. What unifies the members of a family are behaviors and relational actions they have encounter in proportion to their family roles. In this way, the outburst of violence, which in final analysis might involve the end of exerting and expanding one’s influence over other family members, might be positively or negatively justified through a variety of violent acts. In this paper, I begin by a phenomenologicalization of violence within family from a philosophical perspective to disclose the experiential-emotional context of its occurrence in the first social unit, and in the end, I propose the theory of “moral relationalism” as a theoretical solution to fundamentally moderate this kind of violence..