تطبيق مسئله عدالت بين نسلي در بهره برداري از منابع هيدروكربوري و توسعه پايدار، لزوم توسعه حداكثري منابع

فاقد عنوان لاتين

نگاه بلند مدت به ابعاد اقتصادي بهره برداري از منابع طبيعي، مفاهيمي نظير توسعه پايدار، توليد صيانتي و عدالت بين نسلي را به ذهن متبادر مي‌سازد. مساله اصلي در نظريه عدالت بين نسلي، ميزان مجاز مصرف منابع طبيعي توسط نسل فعلي است تا نسل آتي نيز بتواند از مواهب آن منابع بهره ببرد. از انجائيكه وجود اعطاي هر حق، تكليفي را بر دوش دارنده حق مي‌گذارد، ولذا حق بهره مندي از منابع طبيعي نيز تكاليفي به بار خواهد آورد كه يكي از اين تكاليف، توليد صيانتي از منابع است تا به توسعه پايدار و متوازن بيانجامد و عدالت بين نسلي را نيز محترم شمارد. در اين مقاله برآنيم تا ضمن بررسي مساله عدالت بين نسلي در بهره برداري از منابع هيدروكربوري و تطبيق اين مساله با مفهوم توسعه پايدار، به بررسي راهكار توسعه حداكثري منابع هيدروكربوري و استفاده موثر از صندوق ذخيره ثروت(توسعه ملي) جهت بهره‌برداري بهينه و صيانتي از منابع هيدروكربوري بپردازيم.

فاقد چكيده لاتين