مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - فلسفه سياسي اسلام در قرون وسطي و آغاز دوره مدرن، ابن طفيل، ابن باجه، ابن رشد و ملاصدرا

چكيده فارسي :

فلسفه سياسي اسلام و محور انديشه هاي سياسي ابن سينا (416) ، فارابي (339) ، ابن باجه، ابن طفيل و ابن رشد (595) در دوره قرون وسطي و ملاصدرا (1045/1640م) در آغاز دوره مدرن در مورد خلافت و امامت كبري و قدرت سياسي شكل گرفت، ابن سينا و فارابي با بيان علم تدبير شهر، مخالفت و تناقض مفهوم خلافت و مبناي نظري قدرت سياسي دولت عباسيان با فلسفه سياسي معقول اسلام را آشكار ساختند و سه حكيم آندلسي نيز دولت هاي آندلسي و مغربي، مرابطين و موحدين را بيرون از دايره دولت آرماني اسلامي قلمداد كردند، فلاسفه آندلسي به بيان تجريدي فلسفه سياسي اسلام با تبيين نظريه اتصال ، بر مبناي تركيب نظريات افلاطون و ارسطو و نوافلا طونيان پرداختند و در ايران عصر صفوي كه دولت بر زمينه هاي مشترك تعصب بر فقه و حديث بود، ملاصدرا مانند فلاسفه آندلسي با طرح فلسفه يوناني در انديشه سياسي ، به صفات رييس اول مدينه و تاسيس دولت آرماني پرداخته است، و در كتاب المبدا و المعاد در ضمن بخشي در مقاله چهارم به السياسات و الرياسات و به جمع بين شريعت و فلسفه در امر سياسي پرداخته است و يكساني شريعت و سياست و فلسفه را بررسي كرده است. و صفات لايق به رييس مدينه فاضله را معرفي نموده است، پژوهش حاضر سير تاريخي انديشه سياسي اسلامي از قرون وسطي تا دوره صفوي عصر ملاصدر است و وصف شكل گيري فلسفه سياسي ملاصدر در تطور و تكامل ديدگاه فلاسفه پيشين است. و نشان مي دهد اين پيدايش فلسفه سياسي تابعي مستقيم از مقتضيات سياسي اجتماعي و فرهنگي و مذهبي هر عصر است. كار ابن سينا هم زمان با اثر اسپينوزا (1677م) در انتقاد امر سياست و دين در آغاز دوره مدرن است و مانند سير انديشه سياسي در دوره مدرن به بررسي جايگاه دين و سياست و نسبت امر فلسفي و ديني و سياسي پرداخته است. پژوهش مبين جايگاه فلسفي و تاريخي سيستم فلسفي ملاصدرا در تبيين فلسفه سياسي اسلام است.