بازخوانش مفهوم بازنمايي در عكاسي مفهومي با تاكيد بر آثار سيندي شرمن و باربارا كروگر

فاقد عنوان لاتين

عكاسي يكي از شگفت انگيزترين اختراعات بشر است كه با به وجود آمدن اين هنر آشنايي با اين رسانه ي جديد و پي بردن به ويژگي هاي آن به يكي از دغدغه هاي افرادي كه با اين هنر سروكار دارند تبديل شده است. با اين كه مدت زيادي از عمر اين هنر نمي گذرد ولي ديدگاه ها و نقطه نظرهاي متفاوت، شيوه هاي جديدي را در اين هنر به وجود آورده است. يكي از اين شيوه ها، عكاسي مفهومي مي باشد؛ در اين نوع نگاه هنرمند با توجه به مفهومي كه در ذهن مي پروراند سعي دارد با ارائه عكس، مفهوم را به مخاطب منتقل كند و وي را به تفكر وادارد. در اين ميان هنرمند از ابزار بازنمايي مي تواند بهره گيرد. بازنمايي شيوه اي است كه پيش از اين در هنرهاي ديگر مانند نقاشي مورد استفاده قرار مي گرفت و نقاش به بازنمايي چيزهايي كه قبلاً وجود داشته اند و يا خيالي بوده اند مي پرداخته است. حال سوال اصلي كه اين پژوهش بر مبناي آن شكل گرفته است اين مي باشد كه چگونه از هنر بازنمايي در عكاسي مفهومي مي توان بهره برد؟ لذا براي پي بردن به اين مساله، در اين پژوهش، آثار دو تن از عكاسان فعال در حوزه ي عكاسي مفهومي مورد توجه قرار گرفته است. بنابراين از اهداف اين پژوهش بررسي نحوه ي بازنمايي در آثار سيندي شرمن و بارباراكروگر مي باشد تا بتوان به شيوه ي بازنمايي در عكاسي مفهومي دست يافت. اين پژوهش از نظر نوع تحقيق كاربردي و كيفي مي باشد و از نظر نوع ساختار توصيفي- تحليلي است. شيوه ي گردآوري اطلاعات مطالعات كتابخانه اي، تصويرخواني و فيش برداري است. جامعه ي آماري اين پژوهش آثار منتشر شده ي شرمن و كروگر مي باشد. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي دهد، كه شيوه ي بازنمايي در آثار دو هنرمند با يكديگر متفاوت است. شرمن از چهره پردازي، گريم و طراحي صحنه بهره گرفته و كروگر از هنر گرافيك و تركيب آن با عوامل موثر در آن مانند نوشتار، تركيب بندي و اولويت رنگ گذاري استفاده كرده است. براين اساس بازنمايي در عكاسي مفهومي در نازل ترين شكل از چهره پردازي و در نهايت از هنرهاي ديجيتال و همچنين از تركيب عكس با زبان مي تواند بهره گيرد.

فاقد چكيده لاتين