طراحي و تبيين مدل كارآفريني فناورانه در پژوهشگاه‌هاي كشور

موضوع و هدف مقاله: موضوع اين پژوهش، طراحي و تبيين مدل كارآفريني فناورانه در پژوهشگاه‌هاي كشور ايران مي‌باشد. روش پژوهش: در اين پژوهش، ابتدا از طريق تحليل كيفي به طراحي و تبيين مدل كارآفريني فناورانه و شناسايي سنجه‌ها و مؤلفه‌ها پرداخته شده است و سپس با روش كمي تحليل عاملي تأييدي و تحليل مسير در مدل‌سازي معادلات ساختاري به بررسي روابط ميان مؤلفه‌ها پرداخته مي‌شود. جمع آوري داده‌هاي اوليه از طريق مصاحبه نيمه ساختار يافته و روش دلفي به روش اشباع نظري انجام شده و جامعه آماري در بخش كمي شامل مديران كارآفرينان فناوري در پژوهشگاه‌هاي كشور است و باتوجه به نامحدود بودن جامعه، با استفاده از جدول مورگان كرجسي حجم نمونه با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شده است. يافته‌هاي پژوهش: يافته‌ها نشان مي‌دهد كه مؤلفه‌هاي مدل كارآفريني فناورانه در پژوهشگاه‌هاي كشور ايران شامل سياست‌ها، قوانين و مقررات، موانع موجود، ارزش‌گذاري، توسعه كار آفريني و راهكارها مي‌باشند و تعداد  75 شاخص به تأييد نهايي خبرگان رسيد. نتيجه‌‌گيري، اصالت و افزوده آن به دانش: نتايج نشان مي‌دهد كه سياست‌ها تأثير به‌سزاي در قوانين و مقررات، ارزش‌گذاري‌ها و ايجاد موانع موجود خواهند داشت. موانع موجود تأثير معناداري بر ارائه راهكارها خواهند داشت، اما موانع موجود تأثير معناداري بر ارزش‌گذاري نمي‌تواند داشته باشد. هر چند ارزش‌گذاري تأثير معناداري بر راهكارها ندارند اما راهكارها مي‌توانند تأثير معناداري بر توسعه كارآفريني داشته باشند.