عوامل استرس‌زا و راهبردهاي مقابله با آن در دوران شيوع بيماري كرونا ويروس 2019 بين كاركنان بيمارستان: يك مطالعه موردي در ايران

اهداف: شيوع بيماري كوويد19 سطح قابل‌توجهي از استرس و اضطراب را براي مراقبين بهداشتي ايجاد كرده است. اين مطالعه با هدف بررسي عوامل استرس‌زا و راهكارهاي مقابله‌ با آن در كاركنان بيمارستان علامه بهلول شهر گناباد در دوران شيوع بيماري كوويد19 انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي در اسفند 1398 تا فروردين ‌1399 روي 252 نفر از كاركنان بيمارستان علامه بهلول شهر گناباد انجام شد. ابزار اندازه‌گيري شامل فرم كوتاه سبك‌هاي مقابله‌اي (Brief-COPE) و پرسش‌نامه محقق‌ساخته عوامل استرس‌زاي ناشي از شيوع بيماري كوويد19 بين مراقبين بهداشتي بود. داده‌ها با استفاده مدل‌هاي رگرسيون خطي و رگرسيون ترتيبي در سطح معنا‌داري 0/05 تجزيه و تحليل شد. يافته ها: به ترتيب 74/2 درصد، 69/4 درصد، 52/7 درصد، 52/7 درصد و 99/2 درصد از كاركنان در حيطه‌هاي عوامل دروني، خانوادگي اجتماعي، عوامل مربوط به كار، كنترل عفونت و اقدامات دولتي، استرس متوسط تا شديد داشتند. ميزان استفاده از سبك‌هاي مقابله‌اي سازگار و ناسازگار به ترتيب در 52/0 درصد و 23/8 درصد از كاركنان در سطح متوسط به بالا بود. سبك‌هاي مقابله‌اي ناسازگار ارتباط مثبت و معنا‌داري با شدت استرس داشت، به طوري ‌كه به ازاي هر يك واحد افزايش در نمره مقابله ناسازگار، شانس تجربه سطوح بالاتر استرس 1/24 تا 1/45 برابر افزايش مي‌يافت (0/001 P). همچنين شانس تجربه سطوح بالاتر استرس در كساني كه داراي فعاليت ورزشي بودند، 24 تا 76 درصد كمتر بود (0/003=P). نتيجه گيري: يافته‌هاي مطالعه حاضر حاكي از وجود سطح بالاي استرس بين كاركنان بود. همچنين استفاده از سبك‌هاي مقابله‌اي ناسازگار و انجام فعاليت ورزشي، به ترتيب ارتباط مثبت و منفي معناداري با شدت استرس داشتند؛ بنابراين طراحي آزمايشات مؤثر با تمركز بر كاهش شيوه‌هاي مقابله ناسازگار بين كاركنان و تشويق افراد به انجام فعاليت‌هاي ورزشي مي‌تواند در مديريت هرچه بيشتر استرس ناشي از شيوع بيماري كوويد19 كمك‌كننده باشد.