ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺗﻤﺮين دوره‌اي و ﻣﺼﺮف ﻋﺼﺎره داﻧﻪ ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ ﺑﺮ ﺑﯿﺎن ژن FGF-21 و VEGF در ﺑﯿﻤﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎري ﻋﺮوق ﮐﺮوﻧﺮ

اهداف: رژيم ﻏﺬايي ﭘﺮﭼﺮب، اﺳﺘﻌﻤﺎل دﺧﺎﻧﯿﺎت و ﺑﯽ‌ﺗﺤﺮﮐﯽ از دﻻيل ﻋﻤﺪه ﺑﯿﻤﺎري ﻋﺮوق ﮐﺮوﻧﺮ (CAD) اﺳﺖ. اين ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﺎ هدف ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺄﺛﯿﺮ تمرين دوره‌اي همراه ﺑﺎ ﻣﺼﺮف ﻋﺼﺎره داﻧﻪ ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ ﺑﺮ ﺑﯿﺎن ژن FGF21 و VEGF در ﺑﯿﻤﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ CAD اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. مواد و روش ها: ايﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﯿﻤﻪ‌ﺗﺠﺮﺑﯽ روي 32 ﺑﯿﻤﺎر ﻣﺮد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ CAD اﻧﺠﺎم ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﻦ آن‌ها ﺑﯿﻦ 55 ﺗﺎ 65 ﺳﺎل ﺑﻮد. اين افراد ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺑﻪ ﭼﻬﺎر ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل، ﻓﻘﻂ تمرين، ﻓﻘﻂ ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ و ﮔﺮوه‌ تمرين+‌ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺷﺪند. ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ تمريني ﺷﺎﻣﻞ هشت هفته ﺗﻤﺮيﻦ دويﺪن ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ زﻣﺎﻧﯽ، ﺳﻪ ﺟﻠﺴﻪ در هفته ﺑﺎ ﺷﺪت 55 تا 65 درصد ذﺧﯿﺮه ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺐ و ﺑﺎ اﻓﺰايﺶ ﺗﺪريﺠﯽ ﺷﺪت ﺑﻮد. اﻓﺮاد روزاﻧﻪ ده ﻣﯿﻠﯽ‌ﮔﺮم ﻋﺼﺎره ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ ﻣﺼﺮف ﮐﺮدﻧﺪ. ﺑﺮاي اﻧﺪازه‌ﮔﯿﺮي ﺑﯿﺎن ژن‌هاي FGF21 و VEGF از PCR در زﻣﺎن واﻗﻌﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. يافته ها: ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﯿﺎن FGF21 در گروه‌هاي ﻓﻘﻂ تمرين، ﻓﻘﻂ ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ و تمرين+‌ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل ﺑﻮد (P 0/0001). ﮔﺮوه تمرين+‌ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ از ﻧﻈﺮ آﻣﺎري اﻓﺰايﺶ معني‌دار ﺑﯿﺸﺘﺮي نسبت به ﮔﺮوه‌هاي ﻓﻘﻂ تمرين و ﻓﻘﻂ ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ داشت (P‌ 0/0001). ﻋﻼوه ﺑﺮ ايﻦ، ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﺿﺮيﺐ ﺗﻐﯿﯿﺮات (CV) ﺑﯿﺎن ژن VEGF در ﮔﺮوه ﻓﻘﻂ تمرين (P‌ 0/0001)، ﻓﻘﻂ ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ (P‌=‌0/0004) و تمرين+‌ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ (P‌ 0/0001) ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از گروه ﮐﻨﺘﺮل ﺑﻮد. همچنين ﮔﺮوه تمرين+‌ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ اﻓﺰايﺶ معني‌دار ﺑﯿﺸﺘﺮي نسبت به ﮔﺮوه ﻓﻘﻂ تمرين (P‌=‌0/0181) و ﻓﻘﻂ ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ (P‌ 0/0495) نشان داد. نتيجه گيري: ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ از تمرين دوره‌اي و ﻣﺼﺮف ﻋﺼﺎره داﻧﻪ ﺷﻨﺒﻠﯿﻠﻪ، ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ اﻓﺰايﺶ CV ﺑﯿﺎن ژن FGF21 و VEGF مي‌شود؛ ﺑﻨﺎﺑﺮايﻦ ﻣﯽ‌ﺗﻮاﻧﺪ اﺛﺮات ﻣﻔﯿﺪي در ﻣﺴﯿﺮ آﻧﮋيﻮژﻧﺰ در ﺑﯿﻤﺎران ﺑﺎ اﻧﺴﺪاد ﺷﺮيﺎن ﮐﺮوﻧﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.