پهنه‌بندي سيلاب شهر بندرعباس و ارزيابي روند توسعه‌ي نواحي سكونتگاهي به سمت مناطق سيل‌خيز

سيلاب ها يكي از مهم ترين مخاطراتي است كه همواره خسارت هاي جاني و مالي زيادي به همراه داشته‌ است. مناطق جنوبي كشور به دليل پوشش گياهي كم و بارش هاي رگباري، پتانسيل زيادي از نظر وقوع سيلاب دارد؛ بر اين اساس، در اين تحقيق وضعيت سيل خيزي شهر بندرعباس ارزيابي شد. همچنين به منظور دستيابي به اهداف موردنظر، دو مرحله انجام شد: در مرحله ي اول، مناطق مستعد وقوع سيلاب شناسايي و در مرحله ي دوم، روند توسعه ‌ي فيزيكي نواحي سكونتگاهي به سمت مناطق مستعد سيلاب ارزيابي شد. روش كلي كار به اين صورت است كه ابتدا با استفاده از مدل تلفيقي منطق فازي و AHP، مناطق مستعد وقوع سيلاب؛ سپس با استفاده از مدل LCM، روند تغييرات كاربري نواحي سكونتگاهي به سمت مناطق مستعد وقوع سيلاب شناسايي شد. نتايج تحقيق نشان داد كه محدوده ي مطالعاتي، پتانسيل سيل خيزي بالايي دارد؛ به‌طوري ‌كه حدود ۱۷۰ كيلومترمربع از مساحت محدوده ي مطالعاتي داراي پتانسيل سيل ‌خيزي زياد و خيلي زياد است كه اين مناطق عمدتاً شامل مناطق كم شيب و كم ارتفاع محدوده‌ ي شهري و حاشيه‌ ي شهري بندرعباس است. همچنين نتايج ارزيابي تغييرات كاربري اراضي نيز بيانگر اين است كه بخش زيادي از نواحي سكونتگاهي به سمت مناطق مستعد وقوع سيلاب حركت كرد؛ به‌طوري‌كه بر اساس نتايج حاصل شده، در سال ۱۹۹۰، 10.8 (33.5 درصد) كيلومترمربع از كاربري نواحي سكونتگاهي در طبقه ‌ي پتانسيل خيلي زياد وقوع سيلاب قرار داشت كه اين ميزان در سال ۲۰۰۰، به 12.5 (29.1 درصد)، ‌در سال ۲۰۱۰ به 13.9 (25 درصد ) و در سال ۲۰۱۹ به 17.1 (22.1 درصد) كيلومترمربع افزايش يافت.