بررسي ارزش‌هاي زيبا‌شناسي بر اساس رابطه‌ي صورت و معنا در ديوارنگاره‌هاي مذهبي عاميانه بناهاي مذهبي عصر قاجار (نمونه موردي: بقاع متبركه اصفهان)

بخشي از هنر عصر قاجار معطوف به هنرمندان مردمي است و آثار هنري آنان بيشتر در مكان هاي مذهبي همچون بقاع متبركه فرصت ظهور داشته است. اين پژوهش با هدف بررسي ارزش‌هاي زيبا‌شناسي ديوارنگاره‌هاي بناهاي مذهبي اين عصر بر اساس صورت و معنا مي‌باشد. نگارندگان در پي پاسخ‌گويي بدين پرسش‌ها هستند: ديوارنگاره ‌هاي بناهاي مذهبي عصر قاجار داراي چه ويژگي‌هاي ساختاري و زيبا‌شناسي هستند؟ ارزش‌هاي زيبا‌شناسي چگونه در نقاشي عاميانه بقاع متبركه ظهور پيدا كرده است؟ روش تحقيق بر مبناي ماهيت، توصيفي تحليلي است و شيوه‌ي گردآوري اطلاعات كتابخانه‌اي و ميداني بوده است. نتايج حاصل از پژوهش، گوياي آن است كه ارزش‌هاي زيبا‌شناسي‌ هنرهاي عامه در جهت پيوند جامعه صريحا در اثر هنري ظهور نيافته است، بلكه در دل آن نهان شده است. يعني آنكه اين ارزش‌ها و باورهاي مذهبي، كل فرايند عرضه اثر را احاطه كرده است و صراحتاً در محتواي اثر هنري قابل مشاهده است.