ارزيابي قابليت پياده مداري فضاهاي شهري با رويكرد نوشهرگرايي (نمونه موردي: محله كيانپارس در شهر اهواز)

فاقد عنوان لاتين

در سال هاي اخير رويكردهاي نوين شهرسازي و برنامه ريزي شهري در جهان، رهيافت و نگرش هاي انسان محوري و پياده محوري را به جاي الگوهاي تكنوكراتيك و ماشين محور هدف قرار داده است. يكي از اين رويكردها، نوشهرگرايي مي باشد كه در بسياري از اصول و جنبه ها، همبستگي و قرابت خاصي با رهيافت هاي پياده محور دارد و در بسياري از معيارها و شاخص ها اشتراكات زيادي با هم دارند. پژوهش حاضر كه به منظور ارزيابي قابليت پياده مداري محله كيانپارس اهواز با رويكرد نوشهرگرايي صورت گرفته، با وام گيري از مباني نظري مطالعات پيشين، 32 شاخص پياده مداري مستخرج از رويكرد نوشهرگرايي را با استفاده از روش پيمايشي مورد ارزيابي و تحليل قرار داده است. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه محله كيانپارس از مجموع 32 شاخص مورد بررسي، تنها در 5 شاخص از نظر قابليت پياده مداري مناسب و واجد شرايط تشخيص داده شده است و در بقيه شاخصها فاقد قابليت مناسب براي پياده روي مي باشد و درمجموع الگوي ماشين محوري بر اين محله حكمفرما است. در پايان راهكارهايي براي افزايش قابليت پياده مداري اين محله و تغيير رويكرد ماشين محوري ان به سمت رهيافت پياده محوري ارائه شده است.

فاقد چكيده لاتين