تأثير ارزش انعطاف‌پذيري مالي بر سياست‌هاي تقسيم سود شركت‌هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

دغدغۀ اصلي مديران واحدهاي اقتصادي، انتخاب ساختار مطلوب سرمايه و شيوه‌هاي مختلف تأمين منابع و مصارف مالي به‌منظور حداكثرسازي ثروت است. حداكثركردن ثروت مستلزم به‌كارگيري بهينۀ منابع مالي و كسب بازدهي و انتخاب ريسك مناسب ازطريق گزينش سياست‌هاي مالي مطلوب براي شركت است. بدون‌شك يكي از مهم‌ترين عوامل تأثيرگذار بر سياست‌هاي مالي، انعطاف‌پذيري مالي است. انعطاف‌پذيري مالي بيان‌كنندۀ توانايي يك شركت براي تجهيز منابع مالي در راستاي حداكثرسازي ارزش شركت و تطبيق ساختار سرمايه با نيازهاي ناشي از تغيير شرايط است. هدف پژوهش حاضر، بررسي اثر ارزش انعطاف‌پذيري مالي بر سياست‌هاي تقسيم سود شركت‌هاي پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران است. نمونۀ آماري شامل 112 شركت در بازه زماني 1388 تا 1397 است. به‌منظور آزمون فرضيه‌ها از الگوي رگرسيون چندمتغيره، داده‌هاي تركيبي و نرم‌افزار استتا استفاده شده است. يافته‌هاي پژوهش حاكي از تأثير معنادار و معكوس ارزش انعطاف‌پذيري مالي بر سياست‌هاي تقسيم سود شركت‌هاي پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران است. سطوح بالاتر ارزش انعطاف‌پذيري مالي، كاهش در ميزان پرداخت سود نقدي سهام، تمايل به پرداخت‌نكردن سود نقدي سهام و نگهداشت مقادير بيشتري از وجوه نقد را به همراه خواهد داشت؛ بنابراين شركت‌هاي داراي انعطاف‌پذيري مالي بيشتر، سهامداران خود را براي نگهداشت وجه نقد در شركت ترغيب مي‌كنند يا مديريت توانايي بيشتري در محدودكردن پرداخت سود سهام دارد.