حق دسترسي به اينترنت؛ مباني و محتوا

دسترسي افراد به اينترنت يكي از موضوعات روز در سطح بين‌المللي و ملي است كه از زواياي مختلف اقتصادي، فرهنگي، اجتماعي، سياسي و حقوقي مورد بحث قرار مي‌گيرد. از منظر حقوقي، پرسش‌هاي مطرح در‌اين‌باره آن است كه آيا دسترسي به اينترنت حق افراد است. اگر حق افراد است، چه محتوايي دارد و چگونه قابل‌تحقق است؟ اين مقاله، براي پاسخ به پرسش‌هاي مذكور، به مطالعه در منابع بين‌المللي و رويه‌هاي ملي و واكاوي ديدگاه‌هاي مطرح دربارۀ مبنا و محتواي حق مذكور پرداخته و به اين نتيجه رسيده است كه ديدگاه غالب اين است كه دسترسي به اينترنت حق افراد است، ولي در مورد محتواي آن مناقشه وجود دارد. با وجود اين، مي‌توان حق اتصال به اينترنت، اصل بي‌طرفي، حق بي‌نامي، حق استفاده از فناوري رمزگذاري و حق بر امن و شفاف‌بودن اينترنت را به‌عنوان عناصر اصلي اين حق شناخت. همچنين اين حق، به‌طور عمده، جنبۀ شكلي و ساختاري دارد تا ماهوي. يعني به اصل دسترسي به اينترنت مربوط است، نه به محتوايي كه در نتيجۀ دسترسي مبادله مي‌شود.