تعيين توابع مفصل دو بعدي بهينه در تحليل تغييرات سطح آب زيرزميني با استفاده از الگوريتم هاي فرا ابتكاري

كاهش بارش ها و حتي حدي شدن آن ها مي تواند تاثيرات زيادي در كاهش سطح آب زيرزميني داشته باشد كه در پي آن آسيب هاي جدي به سفره ها و ساختمان آن ها وارد مي شود. در اين مطالعه ضمن بررسي روش ها و الگوريتم هاي فراابتكاري مختلف برآورد و تخمين توابع مفصل به تحليل دو بعدي سيگنال هاي كمبود بارش و سطح آب زيرزميني در محدوده زيرحوضه ايستگاه هيدرومتري تپيك در حوضه آبريز نازلوجاي در دوره آماري 951382 پرداخته شد. نتايج مقايسه الگوريتم هاي مختلف و روش معمول تخمين پارامترهاي توابع مفصل نشان داد كه بر اساس معيار جذر ميانگين مربعات خطا، روش معمول IFM نسبت به الگوريتم هاي فراابتكاري از دقت بالاتري در برآورد ضريب مفصل هاي مورد استفاده برخوردار مي باشد. هم چنين نتايج نشان داد كه از بين الگوريتم هاي ژنتيك، بهينه ياب ملخ، چندجهاني، ازدحام ذرات و بهينه ياب نهنگ، الگوريتم ژنتيك دقت به نسبت بالاتري را ارايه نموده و دقت تمامي اين الگوريتم ها يكسان و در حدود 2/0 بود. با نسبت برتري 131 درصد روش IFM نسبت به الگوريتم هاي مورد بررسي نتايج نشان داد كه مفصل گامبلهوگارد دقت قابل قبولي براي تحليل دو بعدي سيگنال هاي كمبود در منطقه دارد. نتايج تحليل دو بعدي سيگنال هاي مورد بررسي نشان داد كه با افزايش سيگنال كاهش بارش، احتمال افزايش سيگنال افت سطح آب زيرزميني نيز به شدت افزايش مي يابد. با بررسي دوره بازگشت شرطي سيگنال كمبود سطح آب زيرزميني و با در نظر گرفتن سيگنال كمبود بارش در مدت دوام پيوسته سي روزه مي توان با احتمال 90 درصد، شاهد حداقل افت سطح آب زيرزميني برابر با 6/0 متر در سال بود.