تحليل فضايي و مكان يابي بهينه پارك هاي شهري در شهر تبريز با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي و فرايند تحليل سلسله مراتبي (AHP) (مطالعه موردي:منطقه 3 تبريز)

فاقد عنوان لاتين

افزايش جميعت، ازدياد وسايل نقليه موتوري، صنعتي شدن تغييرات اساسي در زندگي بشر ايجاد كرده است. اگرچه اين تغييرات و تحولات كشور را در جهت پيشرفت و توسعه روزافزون سوق داده، اما مشكلات و گرفتاريهاي جديدي چون كمبود مسكن، مسائل ترافيكي، آلودگي و ناپاكي آب و هوا و محيط زيست، نابودي قسمتهايي از منابع طبيعي، انهدام منابع تفرجگاهي داخل و اطراف شهرها را به همراه داشته است. بنابراين امروزه با افزايش جميعت شهري و روند رو به رشد ساخت و سازهاي شهري شاهد كاهش سرانههاي مربوط به فضاي سبز و بروز مشكلات ناشي از آن از جمله: از بين رفتن تعادل زيست محيطي و بي نظمي اكولوژيكي، بافت ناموزون شهري و همچنين عدم وجود فضاهاي باز جهت گذران اوقات فراغت شهروندان و غيره هستيم. تحقيق حاضر توصيفي – تحليلي و از نوع كاربردي بوده كه محور و اساس كار آن، بررسي محدوده مورد مطالعه بر اساس پنج معيار اصلي (جميعتي، كالبدي، ارزش زمين، طبيعي و پهنه بندي خطرسيل) و استفاده از نرم افزار GIS و فرآيند تحليل سلسله مراتبي است. به اين منظور ابتدا، داده هاي مكاني (نقشه) جمع آوري گرديد و در ادامه به منظور الگوسازي هركدام از معيارها براساس ارزش و اهميت آن در مكانيابي فضاي سبز، وزن مناسبي براي هر معيار در نظر گرفته شد و نهايتاً از همپوشاني لايه هموزن الگوي بهينه براي توسعه فضاي سبز تعيين گرديد. نتايج ارزيابي حاكي از آن است كه به دليل تجميع پاركهاي شهري در قسمت غرب منطقه، مكانيابي پاركهاي شهري (به ويژه ساكنين قسمت شرقي) از پراكنش مناسبي برخوردار نبوده و پاسخگوي نيازهاي فعلي مردم منطقه و جمعيت آينده آن نيست.

فاقد چكيده لاتين