پياده مداري خيابان هاي محلي براساس الگوي توسعه محله پايدار مطالعه موردي خيابان محلي امير خوي

فاقد عنوان لاتين

در دنياي امروز پياده مداري، به عنوان يكي از موارد مهم در توسعه پايدار محلات مطرح ميشود كه از حالت كيفي به سمت حالت كمي در حركت است. پيادهمداري، يكي از اولين و مهمترين پيش شرط هاي افزايش پايداري محلات ميباشد. اين مقاله با هدف معرفي يك روش كمي قابل سنجش براي ميزان پياده مداري در خيابانهاي محلي و سنجش يك نمونه داخلي بر اساس اين روش انجام گرفته است. فرآيند . در سه مرحله كلي انجام شده است ،LEED.ND سنجش پياده پذيربودن خيابان هاي محلي براساس الگوي نسبت«،» ورودي هاي اصلي ساختمان « مرحله اول كه جزو ضروريات فرآيند ميباشد، شامل سه متغير است. مرحله دوم كه داراي امتياز يك تا دوازده » پيوستگي پياده رو « و» ارتفاع ساختمان به عرض خيابان ،» جداره هاي خاموش « ،» وضعيت بازشوها « ،» فاصله ورودي ها «،» فاصله پياده رو ازبنا « شامل ده متغير ، ميباشد ،» سرعت سواره «،» نسبت ارتفاع به عرض خيابان « ،» ارتفاع واحدهاي مسكوني « ،» پياده روها « ،»پاركينگ« ميباشد. با » سايه درختان « و»درخت كاري« شامل دو متغير ، مرحله سوم كه دو امتيازي است .» گذرگاه ها « توجه به بررسي هاي انجام گرفته، خيابان محلي امير نتوانسته است، امتيازات كافي از اين سه مرحله كسب نمايد و از نظر پايداري در وضعيت ضعيف و نامطلوب قرار دارد.

فاقد چكيده لاتين