كاربرد طرح سرمايه اجتماعي در ارتقاي امنيت انساني نقاط مرزي مطالعه موردي: استان خراسان جنوبي

امروزه حفاظت و حراست از سرزمين براي تمامي جوامع يك ارزش محسوب مي شود. ضمانت تحقق اين امر بدون شك، مديريت مرز ها و داشتن مرز هايي با امنيت كامل مي باشد كه اين امر از طريق ارتقاي امنيت انساني در مناطق مرزي محقق مي شود. امنيت و ثبات، بنيادي ترين نياز هر جامعه و مهم ترين عامل براي دوام زندگي اجتماعي به شمار مي رود. استان خراسان جنوبي داراي مرز هاي زيادي با همسايگان شرقي كشور مي باشد. كه نا امني آنها نگراني هايي را براي مرز نشينان و دولت مركزي به وجود مي آورد. در همين راستا اهميت سرمايه اجتماعي در روند توسعه جوامع، مسأله ايي است كه در سال هاي اخير مورد توجه بسياري از محققان قرار گرفته است. چرخش ساختار اجتماعي و تغييرات همه جانبه در عرصه هاي مختلف اجتماعي، اقتصادي و سياسي جامعه مدرن، و مخاطرات ناشي از اين تغييرات توجه به اين مهم را جدي ساخته است. با اهميت يافتن سرمايه اجتماعي در جامعه معاصر، به تدريج اين مفهوم در نزد سياستگذاران، برنامه ريزان و دولتمردان از جايگاه خاصي برخوردار شد تا جايي كه اهميت سرمايه اجتماعي و به تبع آن اعتماد اجتماعي در قانون برنامه توسعه اقتصادي-اجتماعي و مديريت اجتماعي كشور، نيز مورد توجه قرار گرفت. اين نوشتار با روش كتابخانه اي در پي تبيين طرح سرمايه اجتماعي در ارتقاي امنيت انساني مرز هاي استان خراسان جنوبي است.

no abstract