ملاحظه نتايج سنجش استقلال شغلي درك شده به عنوان نقش ميانجي در رابطه ي بين خودكارآمدي اعضاي هيات علمي با فرسودگي، درگيري و بيگانگي شغلي

فاقد عنوان لاتين

هدف پژوهش حاضر بررسي آزمون نقش ميانجي استقلال شغلي درك شده در رابطه ي بين خودكارآمدي اعضاي هيات علمي با فرسودگي، درگيري و بيگانگي شغلي مي باشد. جامعه آماري هيات علمي دانشگاه هنر اسلامي تبريز به تعداد 210 كه تعداد 136 نفر به روش نمونه گيري طبقه اي متناسب با حجم به صور تصادفي انتخاب شدند. جهت گردآوري داده ها از پرسشنامه هاي فرسودگي شغلي مسلش (1985)، درگيري شغلي لاداهل و كنجر (1388)، استقلال شغلي هاكمن و اولدهام (1975)، و خودكارآمدي شرر(1982) و بيگانگي شغلي (1388) استفاده گرديد. ضرايب آلفاي كرونباخ براي پرسشنامه هاي فرسودگي شغلي، درگيري شغلي، استقلال شغلي و خودكارآمدي و بيگانگي شغلي به ترتيب 0/74، 0/82، 0/83، 0/79، 86/ . بدست آمد. داده هاي حاصل از پرسشنامه ها شامل آزمون روش تحليل مسير از نوع مدل يابي معادلات ساختاري در نرم افزار ليزرل و spss مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته هاي پژوهش نشان داد كه استقلال شغلي در رابطه بين خودكارآمدي اعضاي هيات علمي و فرسودگي شغلي نقش ميانجي ندارد ولي در رابطه بين خودكارآمدي اعضاي هيات علمي درگيري شغلي و بيگانگي شغلي نقش ميانجي دارد.