تبيين علي گرايش به اقدام پژوهي در معلمان مقطع ابتدايي مبتني بر سرمايه روان شناختي و بهزيستي حرفه اي

فاقد عنوان لاتين

هدف اصلي پژوهش حاضر تبيين على گرايش به اقدام پژوهي در معلمان مقطع ابتدايي شهر تهران مبتني بر سرمايه روان - شناختي و بهزيستي حرفه اي بود. به منظور دستيابي به اين هدف با استفاده از نمونه گيري تصادفي 292 نفر از معلمان مقطع ابتدايي كه طي سالهاي 97-1394 در دوره هاي ضمن خدمت اقدام پژوهي شركت كرده بودند، انتخاب شدند. در گردآوري داده ها از پرسشنامه 12 گويهاي سرمايه روان شناختي لوتانز و همكاران (2007) و پرسشنامه 54 گويهاي بهزيستي حرفه اي هينكين (1998) استفاده شد. در راستاي شناسايي عوامل فردي موثر بر گرايش به اقدام پژوهي در معلمان، مصاحبه هاي نيمه ساختارمند با 15 نفر از معلمان كه به صورت هدفمند و بر اساس سابقه اقدام پژوهي در حوزه فعاليت خود، انتخاب شده بودند، تا رسيدن به اشباع نظري انجام پذيرفت. پس از تحليل مضمون داده هاي مصاحبه ها، پرسشنامه اي مشتمل بر 14 گويه توسعه يافت. در مرحله بعد، داده هاي حاصل از اجراي پرسشنامه ها، به منظور مدل يابي معادلات ساختاري (SEM)، با استفاده از نرم - افزار AMOS نسخه 24 تحليل شد. نتايج نشان دهنده تاييد تجربي مدل مفهومي پژوهش بود. با توجه به بارهاي عاملي گزارش شده، ابعاد خودكارآمدي و خوش بيني سرمايه روان شناختي و خودمختاري در شغل و روابط سازماني مثبت بهزيستي حرفه اي تاثير بيشتري بر گرايش به اقدام پژوهي معلمان مقطع ابتدايي داشتند. بنابراين مي توان گفت، توجه به ظرفيت هاي روانشناسي مثبت گرا مانند سرمايه روان شناختي و همچنين بهزيستي حرفه اي، مي تواند منجر به مشاركت بيشتر معلمان در برنامه هاي اقدام پژوهي شود و از اين رهگذر موجب كاربرد نظريه در كلاس درس، در جهت رفع مسائل آموزشي گردد.