رابطه فرسودگي شغلي و سايش اجتماعي با سكون زدگي شغلي در كاركنان مدارس شبانه روزي

فاقد عنوان لاتين

امروزه يكي از مهم ترين اصول موثر در حفظ و بهبود منابع انساني در سازمان ها، مديريت و كنترل فشارهاي روحي و پيشگيري از سكون زدگي و سايش اجتماعي در محل كار است. هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطه بين فرسودگي شغلي و سايش اجتماعي با سكون زدگي شغلي در كاركنان مدارس شبانه روزي مقطع متوسطه انجام شده است. روش تحقيق توصيفي از نوع همبستگي بوده است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه كليه كاركنان ( آموزشي و اداري مدارس شبانه روزي در سال تحصيلي 96 – 1397 به تعداد 114 نفر بودند كه با استفاده از روش نمونه گيري تمام شمارشي و در نهايت با همكاري كاركنان، 105 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه فرسودگي شغلي مسلش (2013)، پرسشنامه سكون زدگي شغلي باردويك (1986) و پرسشنامه سايش اجتماعي بهشتي فر (1390) استفاده شده است. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از رگرسيون خطي چندگانه نشان داد كه بين فرسودگي شغلي و سايش اجتماعي با سكون زدگي شغلي كاركنان رابطه مثبت و معني داري وجود دارد، همچنين بين مولفه هاي فرسودگي شغلي (خستگي عاطفي، عدم موفقيت فرد، مسخ شخصيت و درگيري با سكون زدگي شغلي كاركنان رابطه مثبت و معني داري وجود دارد.