بررسي رابطة ابعاد كمالگرايي مادران با تعلل ورزي و اضطراب امتحان دانش آموزان دختر دوره ي متوسطه ي اول شهر نورآباد ممسني

فاقد عنوان لاتين

هدف اصلي پژوهش، بررسي رابطه ي ابعاد كمالگرايي مادران با تعلل ورزي و اضطراب امتحان دانش آموزان دختر دورهي متوسطه اول شهر نورآباد ممسني بود. روش تحقيق، توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعهي آماري پژوهش، شامل 1127 نفر از دانش آموزان دختر دورهي متوسطه ي اول شهر نورآباد بود كه براساس جدول مورگان، 285 نفر از آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقيق شامل پرسشنامهي كمالگرايي هيل و همكاران (2004)، پرسشنامهي تعلل ورزي تحصيلي سولومون و راثيلوم (1984)، و پرسشنامهي اضطراب امتحان فريدمن (1997)، بود. نتايج به دست آمده از آزمون همبستگي پيرسون نشان داد كه در سطح معناداري 0/01 بين ابعاد كمالگرايي مثبت با تعلل ورزي تحصيلي و اضطراب امتحان دانش آموزان همبستگي منفي و معنادار و بين ابعاد كمالگرايي منفي با تعلل ورزي تحصيلي و اضطراب امتحان دانش آموزان همبستگي مثبت و معنادار وجود داشت. در مجموع، يافته ها حكايت از آن داشت كه افزايش كمالگرايي سازگار منجر به كاهش تعلل ورزي و اضطراب امتحان دانش آموزان مي شود ولي افزايش كمالگرايي ناسازگار (منفي) منجر به افزايش تعلل ورزي و اضطراب امتحان دانش آموزان مي شود.