بررسي نقش واسطه اي ناگويي هيجاني در رابطه بين الگوي ارتباطي خانواده و ويژگي هاي شخصيتي با اعتياد به اينترنت در نوجوانان

فاقد عنوان لاتين

امروزه اينترنت بخش جدايي ناپذير زندگي ما انسان ها است واين ابزار نيز همچون هزاران ساخته دست بشر داراي ابعاد خوب وبد است. درهمين راستا اين پژوهش به بررسي نقش واسطه اي ناگويي هيجاني در رابطه بين الگوي ارتباطي خانواده و ويژگي هاي شخصيتي با اعتياد به اينترنت در نوجوانان پرداخت. روش پژوهش توصيفي-همبستگي و جامعه آماري اين پژوهش 2586 نفر از دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه با گرايش هاي فني،كاردانش ونظري شهرستان شهرضا در سال تحصيلي 98-1397 كه به روش نمونه گيري طبقه اي به تعداد 333 نفر انتخاب و براي تجزيه وتحليل آماري از نرم افزار ليزرل استفاده شد. از پرسشنامه هاي شخصيت نئو، پرسشنامه الگوي ارتباط خانواده ريچي وفيتزپاتريك، پرسشنامه ناگويي هيجاني تورنتو و آزمون اعتياد به اينترنت يانگ استفاده شد. يافته ها نشان داد الگوهاي ارتباطي خانواده داراي دو خرده مقياس جهت گيري همنوايي وجهت گيري گفت وشنود به صورت مستقيم وهمچنين به واسطه ناگويي هيجاني به صورت غير مستقيم، اثري بر اعتياد به اينترنت در بين نوجوانان نداشتند. اثر مستقيم ناگويي هيجاني بر متغير اعتياد به اينترنت به لحاظ آماري معناداربوده واثرات مستقيم صفات روان رنجوري، برون گرايي و وظيفه شناسي بر متغير اعتياد به اينترنت به لحاظ آماري معنادار ولي به واسطه ناگويي هيجاني تنها ويژگيهاي روان رنجوري وبرونگرايي بر متغير اعتياد اينترنت اثر غير مستقيم داشتند.