اثربخشي معنويت درماني بر سازگاري زناشويي و ابعاد آن در زنان داراي روابط خانوادگي آشفته

هر مقاله بايد داراي يك خلاصه باشد كه در يك پاراگراف تهيه گرديده، اين بخش بايد بصورت مستقل بيانگر موضوع، اهداف، روش پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي معنويت درماني بر ابعاد سازگاري زناشويي زنان با روابط خانوادگي آشفته صورت گرفت. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش كليه ي زنان متاهل مراجعه كننده به مراكز مشاوره و رواندرماني شهر تهران در نيمه دوم سال 1398 بودند كه به روش نمونه گيري دردسترس تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفري معنويت درماني و كنترل جايگزين شدند. گروه آزمايش 10 جلسه 90 دقيقه اي آموزش معنويت درماني دريافت كردند. براي جمع آوري داده ها از و مقياس سازگاري زن و شوهر اسپنير (1976) استفاده شد. تجزيه تحليل داده ها با آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيره (MANCOVA) با نرم-افزار آماري SPSS22 صورت گرفت. يافته هاي پژوهش نشان داد كه معنويت درماني تأثير معناداري بر افزايش سازگاري زناشويي و ابعاد آن در زنان داراي روابط خانوادگي آشفته داشت(p>0/01). نتايج حاصله بر اهميت روش مداخله اي معنويت درماني بر بهبود سازگاري زناشويي و ابعاد آن در زنان داراي روابط خانوادگي آشفته تاكيد دارد.

فاقد چكيده فارسي