بررسي موانع عملكردي بخش هاي مراقبت ويژه از ديدگاه پرستاران و ارتباط آن با كيفيت زندگي كاري

مقدمه: پرستاران بخشهاي مراقبت ويژه با موانع مختلف عملكردي در محيط كار مواجه مي باشند كه مي‌تواند حجم كاري آنان را افزايش داده و و كيفيت زندگي كاري آنان تحت تأثير قراد دهد. هدف مطالعه حاضر بررسي موانع عملكردي بخش‌هاي مراقبت ويژه ازديدگاه پرستاران و ارتباط آن با كيفيت زندگي كاري بود.روش كار: اين مطالعه مقطعي ازنوع توصيفي همبستگي بود كه در سال 1398 انجام شد. در اين مطالعه، 150 پرستار شاغل در بخش مراقبتهاي ويژه بيمارستانهاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي مشهد به روش تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده در اين مطالعه پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك، پرسشنامه موانع عملكردي و كيفيت زندگي كاري بود. داده‌ها پس از جمع اوري، با استفاده از آمارهاي توصيفي و استنباطي توسط نرم افزار SPSS16 مورد تحليل قرار گرفت.يافته ها: بيشترين موانع عملكردي از ديدگاه پرستاران، در حيطه موانع محيطي مربوط به »اختلال در عملكرد به علت حضور بيش از حد خانواده بيمار « (66.7 %)، در حيطه موانع مرتبط با سازمان‌دهي مربوط به »عدم ارائه اطلاعات كافي در مورد بيمار/ بيماران از پزشك « (71.3 %)، در حيطه موانع مرتبط با تكنولوژي و تجهيزات مربوط به »تجهيز نامناسب تخت ها يا اطاقهاي غير ايزوله ي واگذار شده به پرستار « (44.7 %) و در حيطه موانع مرتبط با وظايف پرستار مربوط به »پاسخگويي به تلفن‌هاي بيش از حد خانواده بيمار « (72 %) بود. ميانگين نمره كل كيفيت زندگي كاري 21.8 ± 84.4 به دست آمد كه كمترين كيفيت مربوط به ابعاد پرداخت منصفانه و كاري و بيشترين كيفيت مربوط به توسعه قابليت هاي انساني بود. بين نمره كلي كيفيت زندگي كاري و موانع عملكردي ارتباط معكوس و معني داري وجود دارد (0.05 P).نتيجه گيري: نتايج نشان داد كيفيت زندگي كاري پرستاران پايين و پرستاران با موانع عملكردي متعددي در حيطه هاي محيطي، سازماندهي، تجيهزات و وظايف پرستاري مواجه مي باشند و با افزايش موانع عملكردي، كيفيت زندگي كاري پرستاران كاهش مي يابد. مديران خدمات پرستاري مي توانند با ايجاد محيط مناسب سازماني و سياست گذاري هاي عملي، تصويب قوانين و مقررات اجرايي در جهت رفع موانع تلاش نموده و منجربه بهبود كيفيت زندگي كاري پرستاران شوند.