تأثير استفاده از شيوه بازخوردي در آموزش به بيمار بر مهارتهاي‌ ارتباطي دانشجويان پرستاري

مقدمه: كليد ايفاي نقش در حرفه پرستاري برقراري ارتباط مناسب است و مهارت‌هاي ارتباطي به‌عنوان يكي از مهم‌ترين ويژگي‌هاي لازم براي پرستاران توصيف شده است. رويكردهاي مختلفي براي توسعه ارتباطات حرفه‌اي در تعامل پرستار و بيمار وجود دارد. هدف از اين مطالعه تعيين تأثير استفاده از شيوه بازخوردي در آموزش به بيمار بر مهارت‌هاي ارتباطي دانشجويان پرستاري بود.روش كار: اين پژوهش، يك مطالعه نيمه تجربي مي باشد كه در سال 1399 انجام شد. نمونه مورد مطالعه را 81 دانشجوي پرستاري دانشگاه آزاد اسلامي واحد يزد، كه در حال گذراندن دوره كارآموزي در عرصه بودند، تشكيل ميداد كه با تخصيص تصادفي در دو گروه (41 نفر در گروه كنترل و 40 نفر در گروه آزمون) قرار گرفتند. براي گروه آزمون، نحوه آموزش به بيمار به شيوه بازخوردي آموزش داده شد و از آنها خواسته شد به اين شيوه به بيماران آموزش دهند. گروه كنترل، آموزش به بيمار را به شيوه مرسوم انجام مي دادند. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه مهارتهاي ارتباطي بود كه قبل و بعد از مداخله توسط هر دو گروه تكميل شد. داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي و آمار استنباطي (ضريب همبستگي پيرسون، كا اسكوئر و تي تست) از طريق SPSS نسخه 20 مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت.يافته ها: نمره كل مهارت هاي ارتباطي دانشجويان پرستاري، قبل از مداخله، در گروه كنترل 6.71 ±70.80 و در گروه آزمون 4.50 ±70.67 بود. مهارت‌هاي ارتباطي دانشجويان بعد از آموزش به بيمار توسط دانشجويان پرستاري، در هر دو گروه كنترل (4.88 ±88.65) و گروه آزمون (3.62 ±110.17) افزايش داشت. تفاوت بين گروه آزمون و كنترل بعد از مداخله معنادار بود (0.05 P).نتيجه‌گيري: براساس يافته ها، آموزش به بيمار به شيوه بازخوردي بطورمعني داري منجر به بهبود مهارتهاي ارتباطي دانشجويان مي شود . لذا مربيان و اساتيد پرستاري مي توانند از اين روش و ساير استراتژي هاي افزايش تعامل جهت بهبود مهارتهاي ارتباطي دانشجويان در برنامه ريزي درسي خود استفاده نمايند.