زمينه هاي پيوستگي و پايداري فرهنگي ايران در سده هاي نخستين اسلامي

پس از فتح ايران به دست اعراب و تغيير نظام سياسي اين سرزمين، ايران توانست درون ‌مايه فرهنگي و اصالت تاريخي، هنري و ادبي خود را حفظ كند. اگرچه بايد اسلام‌ پذيري ايرانيان را نقطه عطفي در تاريخ اين كشور دانست كه موجب دگرگوني هاي عميقي در جامعه ايران گرديد، اما شكست از اعراب و گرويدن به اسلام به معناي اتمام قدرت فرهنگي ايران نبود. زيرا عناصر فرهنگ ايراني و حضور ايرانيان در سده هاي نخستين اسلامي چنان نيرومند بود كه نه تنها هويتي نوين و ممتاز را در درون جهان اسلام آفريد، بلكه ملل همجوار را نيز تحت ‌تاثير قرار داد. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد عواملي چون عرب گرايي امويان، قدرت يابي عباسيان، ظهور سلسله هاي محلي، نهضت شعوبيه، تعامل جامعه ايراني و اسلامي و تحولات ادبيهنري زمينه هاي پايداري و پيوستگي فرهنگي ايران را در سده هاي نخستين اسلامي فراهم ساخت. مقاله حاضر، كوشيده است علل و زمينه هاي پايداري فرهنگ ايراني را پس از ورود اسلام به ايران با مطالعه تاريخي و روش توصيفي-تحليلي بررسي نمايد.