تبيين اصول شهر دوستدار كودك با رويكرد ارتقاء محيط شهري به روش دلفي و كاربست آن در منطقه 2 تهران

اهداف: با توجه به اهميت موضوع كودكان در شهر و زمينه زندگي آنان ضروري است محيط‌هاي شهري سالم و ايمني براي اين قشر آينده‌ساز برنامه‌ريزي و طراحي شود. با نگاه به مطالعات اخير نياز تبيين معيارها و شاخص‌هاي بومي شهر دوستدار كودك با محوريت ارتقاء محيط شديدا احساس شده و ارائه چارچوب مفهومي و ساختار سنجش آن جزو اولويت‌هاي اساسي است. هدف اين تحقيق تبيين ساختار بهينه و بومي شهر دوستدار كودك در جهت ارتقا كيفي فضاي شهري و ارائه معيار و شاخص‌هاي ارزيابي شهر دوستدار كودك در فضاهاي شهري با در نظر گرفتن مفهوم تفريح و سرگرمي در منطقه 2 تهران است. روش‌شناسي: اين پژوهش تحليلي توصيفي بوده و به لحاظ هدف، از جنس ارزيابي و نهايتا توسعه‌ايكاربردي محسوب مي‌شود. شيوه گردآوري داده‌ها به صورت كتابخانه‌اي و پيمايشي است. در اين پژوهش با توجه به نوع مسئله و هدف، مقياس منطقه شهري مطرح شده كه نسبت به ابعاد مستخرج و شاخص‌هاي بيان شده، تعداد 384 پرسش‌نامه، در بعد موردي خانواده به شيوه محقق ساخت با ضريب اطمينان 95% كه باتوجه به ميانگين جمعيت منطقه 2 تهران، به شيوه نمونه گيري تصادفي و تحليل در محيط SPSS و نيز جهت ارزيابي برخي از متغيرها توزيع گرديده است،كه چارچوب پژوهشي توسط نخبگان و كارشناسان امر موضوع تخصصي با استفاده از روش دلفي تبيين و در ادامه براي تعيين سطح معيارها و وزن‌دهي و نيز اهميت نسبي مولفه‌هاي موثر بر آن مورد تحليل قرار گرفته است. نهايتا با استفاده از نقشه‌هاي GIS و تبيين جغرافيايي شاخص‌هاي نهايي با استفاده از روش پهنه‌بندي بلوك‌هاي شهري و نيز سنجش ساختاري و مشابهت‌سازي و استفاده از ميانگين كل شهر به روش شكست طبيعي در هر شاخص بلوك‌هاي شهري در 4 طيف طبقه بندي شده است. يافته‌ها: يافته‌هاي اين پژوهش حاكي از وجود پهنه‌هاي نادوستدار در مركز و جنوب و در حالت متمركزي در شمال منطقه 2 تهران بوده كه از لحاظ ساختاري عملا هسته‌هاي فعاليتي اصلي منطقه را تحت پوشش خود دارند. نتيجه‌گيري: اينكه ساختار بافت، سيستم دسترسي، كاربري و لايه‌هاي مرتبط به قدري در دوستداري شهر براي كودكان در مقياس كالن اهميت دارد كه عملا كيفيت زندگي آنان را در مقياس خرد تحت تاثير قرار ميدهد.