الگوي هم‌تكاملي ترتيبات نهادي و توسعه فناوري كشاورزي شورزيست در ايران

با توجه به اهميت روزافزون توسعه فناوري گياهان شورزيست و اهلي‌سازي هالوفيت‌هاي غيربومي، اين مقاله سعي دارد بر اساس رويكرد هم‌تكاملي توسعه فناوريها و نهادها، پاسخي براي اين پرسش بيابد كه چرا در ايران توسعه و پذيرش اين فناوري به سطح آزمايشگاهي محدود شده است. براي يافتن پاسخ اين پرسش، بر اساس تحقيق آميخته اكتشافي، در ابتدا با مرور مباني نظري، اجزا و سازه‌هاي الگوي هم‌تكاملي شناسايي شده و با استفاده از تحليل نقشه‌شناختي‌فازي و نيز مرور تاريخي رويدادها، مسيرها و نحوه تاثيرگذاري متقابل ميان نهادها با هم و نهادها با فناوري گياهان شورزيست مشخص شده است. تبيين مسيرهاي هم‌تكاملي، اين امكان را براي سياستگذاران علم و فناوري فراهم مي‌كند تا در راستاي بهبود كاركردهاي نظام‌هاي نوآوري‌، تصميمات مناسبتري را براي رفع شكست‌هاي‌سيستمي توسعه‌فناوري اتخاذ نمايند. اين تحقيق نشان مي‌دهد كه در الگوي هم‌تكاملي، پژوهشگران دانشگاهي، كارآفرينان‌نهادي و نهادهاي واسطه‌اي در شكل‌گيري و تحولات مسيرهاي هم‌تكاملي موثر واقع شده‌اند. سه مسير مختلف قابل شناسايي مي‌باشند كه در مواردي ارتباط ضعيفي ميان آنان برقرار شده است. ارتباط ضعيف و عدم هم‌افزايي ميان مسيرهاي طرف‌هاي عرضه و تقاضاي فناوري، از دلايل عدم‌توفيق كامل توسعه فناوري گياهان شورزيست مي‌باشد كه خود عمدتا ناشي از فقدان نهادحكمراني مرتبط با فناوري در وزارت جهادكشاورزي و نيز ناآگاهي محققان و كارآفرينان نهادي از الگوهاي هم‌تكاملي و در نتيجه عدم شكل گيري نهادهاي مناسب پشتيبان مي باشد.