طغيان‌هاي بيماري نيوكاسل و آنفلوانزاي H9N2 در طيور بومي روستايي ايران در سال‌هاي 94-1393

زمينۀ مطالعه:طيور بومي كشور در معرض ابتلا به انواع بيماري‌هاي واگيردار ويروسي از جمله بيماري نيوكاسل و آنفلوانزاي H9N2 مي‌باشند. اين ويروس‌ها علاوه بر ايجاد بيماري درگله، بر اقتصاد و معيشت مردم روستا هم اثر گذارند. طيور روستايي در گردش و بقاي ويروس‌ها در محيط نقش داشته و خطري بالقوه براي صنعت طيور محسوب مي‌شوند. هدف: بررسي ميزان  شيوع طغيان‌هاي بيماري آنفلوانزاي H9N2 و نيوكاسل در جوجه‌هاي بومي روستايي در سال‌هاي 94-93 بود. روش‎كار: مطالعه مقطعي توصيفي و در دوره‌اي 2 ساله از روستاهاي كشور كه تلفات مشكوك به نيوكاسل و يا آنفلوانزا داشتند انجام شد. هرگزارش در هر روستا يك طغيان در نظر گرفته شد. روي نمونه‌هاي بافت ناي و ريه آزمون RTPCR جهت تشخيص ويروس نيوكاسل يا آنفلوانزا انجام و با نرم افزار SPSS نتايج آناليز شدند. نتايج: تعداد121طغيان از 17 استان كشور با 25.936 قطعه تلفات ناشي از دو بيماري نيوكاسل و آنفلوانزاي H9N2 گزارش شد كه از اين تعداد، 54 مورد (44.6 درصد) عفونت H9N2 و 58 مورد (47.9 درصد) عفونت با ويروس نيوكاسل ولوژن و 9 طغيان (7.4 درصد) به علت عفونت همزمان دو ويروس H9N2 و نيوكاسل ولوژن بود. نسبت كانون‌هاي دو بيماري در سال 94 به طور معني‌داري بالاتر از سال 93 بود (0.05 p). ميانگين تلفات آنفلوانزا بسيار بالاتر از تلفات نيوكاسل و هر دو بيماري بود (0.001 p). بيشترين طغيان در ماه‌هاي خرداد و تير بود كه اختلاف آن با ماه‌هاي ديگر سال معني‌دار است (0.05 p). نتيجه گيري نهايي: بر‌اساس نتايج مطالعه حاضر بيماري نيوكاسل و آنفلوانزا شيوع بالايي در بين طيور روستايي دارند. افزايش سطح آگاهي روستاييان و اجراي برنامه‌هاي كنترلي مناسب از جمله پايش مستمر در طيور بومي و واكسيناسيون بايد مد نظر قرار گيرد.