اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر عملكرد ايمني، كيفيت زندگي و علائم جسماني در بيماران مبتلا به سندروم روده ي تحريك پذير

زمينه و اهداف: هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر عملكرد ايمني، كيفيت زندگي و علائم جسماني در بيماران مبتلا به سندروم روده ي تحريك پذير بود. مواد و روش ها: اين پژوهش از نوع تجربي به صورت پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري 90 روز بعد با گروه كنترل بود. نمونه ها ي پژوهش به صورت در دسترس و شامل تعداد ۳۰ بيمار مبتلا به سندروم روده ي تحريك پذير به روش نمونه گيري در دسترس با توافق خود بيماران انتخاب و به روش نمونه گيري تصادفي در 2 گروه ۱۵ نفره آزمايش و كنترل قرار داده شدند، گروه آزمايش به مدت 8 جلسه، درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد دريافت كردند در حالي كه افراد گروه كنترل هيچ گونه مداخله اي را دريافت نكردند. هر 2 گروه قبل و بعد از انجام مداخله و در مرحله ي پيگيري با استفاده از پرسش نامه هاي كيفيت زندگي، پرسش نامه ي ارزيابي سندرم روده ي تحريك پذير (Rome IV) و آزمايش كالپروتكتين مدفوع براي عملكرد ايمني مورد سنجش و بررسي قرار گرفتند. تحليل داده ها ابتدا به روش تجزيه ي واريانس با اندازه هاي تكراري و سپس به روش تجزيه ي واريانس با اندازه هاي تكراري و با در نظر گرفتن متغير پروتئين در مرحله ي پيش آزمون به عنوان متغير كوريت انجام شد. يافته ها: در روش اندازه هاي تكراري نتايج نشان مي دهد كه اثر زمان در هر 3 متغير عملكرد ايمني (8.597F=، 0.001P=) وضعيت جسماني (63.95F=، 0.0001P=) و كيفيت زندگي (65.93F=، 0.0001P=) معني دار هست. در روش اندازه هاي تكراري با كوريت، اثر زمان در متغير عملكرد ايمني معني دار نيست (0.217F=، 0.645P=)، ولي در متغيرهاي وضعيت جسماني (11.302F=، 0.0001P=) و كيفيت زندگي (13.154F=، 0.0001P=) معني دار مي باشد. نتايج آزمون بين گروهي نيز حاكي از معني داري اثر درمان ACT (كنترل و آزمايش) در هر 3 متغير مورد بررسي در هر 2 روش مي باشد. نتيجه گيري: يافته هاي پژوهش حاضر نشان مي دهد درمان مبتني بر پذيرش و تعهد مي تواند نقش مؤثري در كاهش علائم جسماني و ارتقاي عملكرد ايمني بيماران داشته باشد و ارتقاي كيفيت زندگي آن ها را موجب گردد. براين اساس، اين درمان به عنوان يك درمان كمكي در بيماران مبتلا به نشانگان روده ي تحريك پذير پيشنهاد مي شود.