بررسي امنيت غذايي در دوران همه‌گيري كوويد ـ 19 در استان كرمان (سال 1399)

زمينه و هدف: امنيت غذايي در سطوح فردي، خانوادگي، ملي، منطقه‌اي و جهاني زماني قابل حصول است كه مردم در تمامي زمان‌ها دسترسي فيزيكي و اقتصادي به مواد غذايي كافي، سالم و مغذي براي رفع نيازها و اولويت‌هاي غذايي براي يك زندگي سالم و فعال را داشته باشند. هدف از اين مطالعه، بررسي وضعيت امنيت غذايي و عوامل اجتماعي اقتصادي مرتبط با آن در خانوارهاي شهرستان كرمان در دوران همه‌گيري كوويد19 است. مواد و روش ها: مطالعه مقطعي حاضر روي 500 خانوار داراي پرونده سلامت در پنج پايگاه جامعه سلامت كه در پنج ناحيه شهرستان كرمان قرار داشتند، انجام شد. افراد با استفاده از ليست خانوارهاي تحت پوشش هر مركز، به صورت تصادفي انتخاب و پرس‌شنامه‌‌هاي خودساخته فردي ـ اقتصادي و اجتماعي و نيز پرس‌شنامه 18‌سؤالي امنيت غذايي معتبر كه قبلاً روايي آن بررسي شده، تكميل شدند. ملاحظات اخلاقي: اصول اخلاقي تماماً در اين مقاله رعايت شده است. شركت كنندگان اجازه داشتند هر زمان كه مايل بودند از پژوهش خارج شوند. همچنين همه شركت كنندگان در جريان روند پژوهش بودند. اطلاعات آن ها محرمانه نگه داشته شد. يافته ها: در اين مطالعه ارتباط معناداري بين عوامل اجتماعياقتصادي مورد مطالعه (بُعد خانوار، متراژ منزل و تعداد امكانات رفاهي) و سطح امنيت غذايي در افراد نشان داده شد. به طوري كه ميان بُعد خانوار و سطح امنيت غذايي ارتباط مثبت (0/142=R و 0/001 P) و بين سطح امنيت غذايي با متراژ منزل و تعداد امكانات رفاهي ارتباط معكوس يافت شد (0/093=R و 0/005 P=0/73 ، R و 0/001 P). نتيجه گيري: به طور كلي با افزايش سطح آگاهي افراد و بهبود وضعيت اقتصادي آن‌ها مي‌توان در جهت بهبود وضعيت امنيت غذايي خانوارهاي شهرستان كرمان قبل از وقوع هر بحراني آمادگي پيدا كرد.