افسردگي، اضطراب و افكار خودكشي پرستاران در زمان شيوع كويد-19: نقش متغيرهاي جمعيت‌شناختي

زمينه و هدف: پرستاران در دوره شيوع كوويد ۱۹ مشكلات روان‌شناختي زيادي را تجربه مي‌كنند. هدف پژوهش حاضر، بررسي ميزان شيوع افسردگي، اضطراب و افكار خودكشي در پرستاران در زمان شيوع كوويد ۱۹ و مقايسه اين مشكلات در پرستاران بر اساس جنسيت، سطح تحصيلات، وضعيت تأهل و بخش فعاليت شغلي بود. مواد و روش ها در اين پژوهش توصيفي، 312 پرستار شاغل در بيمارستان‌هاي ملاير به صورت سر‌شماري در پژوهش شركت كرده و پرسش‌نامه‌هاي افسردگي، اضطراب و افكار خودكشي بك را تكميل كردند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي و آزمون تحليل كواريانس چندمتغيري (مانكووا) به كمك نرم‌افزار SPSS نسخه 24 انجام شد. ملاحظات اخلاقي: اين پژوهش در كميته اخلاق پژوهش دانشگاه ملاير با كد IR.MALAYERU.REC.1399.002 ثبت شده و تمام اصول اخلاقي پژوهش رعايت شده است. يافته ها ميزان شيوع افسردگي متوسط تا شديد، اضطراب متوسط تا شديد، افكار خودكشي و آمادگي براي خودكشي به ترتيب 15/38، 46/47، 27/56 و 9/94 درصد بود. نتايج مانكووا نشان داد افسردگي (0/009=P) و اضطراب (0/001=P) پرستاران زن بيشتر از مردان و افسردگي و افكار خودكشي پرستاران داراي مدرك كارشناسي بيشتر از پرستاران داراي مدرك كارشناسي ارشد بود (0/01=P). اضطراب و افكار خودكشي پرستاران مجرد بيشتر از متأهل بود (0/01=P). پرستاران بخش اورژانس (0/03=P) و بخش سي‌سي‌يو و آي‌سي‌يو (0/04=P) بيشتر از گروه فوريت‌هاي پزشكي اضطراب داشتند. نتيجه گيري نتايج اين پژوهش حاكي از شيوع بالاي افسردگي، اضطراب و افكار خودكشي پرستاران در دوره شيوع كوويد ۱۹ است. بنابراين توجه به ميزان شيوع بالاي مشكلات روان‌شناختي و استفاده از درمان‌هاي روان‌شناختي براي كاهش افسردگي، اضطراب و افكار خودكشي پرستاران در دوره شيوع كوويد ۱۹ پيشنهاد مي‌شود.