تأثير چهار هفته تمرين هوازي بر بيان ژن فاكتور تغذيه‌اي مشتق‌شده از سلول‌هاي گليال، TNF-α و عوامل شناختي در هيپوكمپ رت‌هاي مبتلا به بيماري آلزايمر القاشده با آميلوييد بتا

زمينه و هدف : بيماري آلزايمر شايعترين شكل زوال عقل است و آميلوئيدبتا نقشي در بيماري زايي آن ايفا ميكنند. در سالهاي اخير ورزش منظم به عنوان يكي از سازوكارهاي غيردارويي مهم براي مقابل با بيماري آلزايمر مطرح شده است. هدف از مطالعه بررسي تاثير 4 هفته تمرين هوازي بر روي بيان ژن GDNF در رت هاي مبتلا به آلزايمر القا شده با Aβ142 بود. روش كار: آزمودني هاي پژوهش شامل 56 سر رت نر ويستار 8 هفته اي با ميانگين وزن 20±190 گرم بودند كه به طور تصادفي به چهارگروه تقسيم شدند: گروه ورزش، گروه آلزايمر+ ورزش، گروه آلزايمر و گروه كنترل. Aβ142 به درون هيپوكمپ تزريق شد و 7 روز بعد از جراحي و توسعه بيماري آلزايمر رت هاي هر گروه به طور تصادفي قرباني شدند و گروهي تحت آزمون رفتاري قرار گرفتند. براي اندازه گيري بيان ژن GDNFبا استفاده از روش كمي Real timePCR استفاده شد. نتايج: براساس مقايسه سطوح بيان ژن در چهار گروه مورد مطالعه، بيان ژن GDNF در بين گروههاي تحقيق اختلاف معني داري دارند بطوريكه ژن GDNF در گروه تمرين بيشترين و در گروه آميلوئيد بتا كمترين سطح بيان را داشته است ( p 0.001). يادگيري و حافظه فضايي در گروه ورزش به طور معني داري بهتر از گروه آلزايمري بود (p 0.001). نتيجه گيري: به نظر مي رسد تمرين هوازي مي تواند نقش بسزايي در بهبود يادگيري و همچنين افزايش بيان ژن هاي عامل تغذيه اي عصب در هيپوكمپ آلزايمري خصوصا GDNF داشته باشد كه نهايتا به بهتر شدن حافظه و يادگيري كمك مي كند.