تأثير يك دوره تمرين تركيبي و بازي در محيط غني‌شده در دورۀ پيش از بلوغ بر ساختار هيپوكمپ موش‌هاي صحرايي بزرگسال

حفظ ساختار و عملكرد مغز در طول زندگي از اهميت بالايي برخوردار است. فرآيندهاي كليدي توسعه‌ مغزي در دورههاي بحراني رشد به ويژه در دوره پيش از بلوغ برجسته هستند. از اين رو مداخلات محيطي در طي اين دوره حساس رشدي، ممكن است به تغييرات قابل توجه و ماندگار در ساختارهاي در حال رشد مانند هيپوكمپ منجر شوند. در اين مطالعه، تاثير تمرين تركيبي و بازي در محيط غني شده پيش از بلوغ بر ساختار هيپوكمپ موش هاي صحرايي بزرگسال مورد ارزيابي قرار گرفت. بدين منظور، تحقيق به صورت طولي انجام شد و 27 سر موش‌ صحرايي نر پس از دوره شيردهي به سه گروه تمرين تركيبي، بازي در محيط غني‌شده و كنترل تقسيم شدند. مداخلات به مدت سه هفته در دوران قبل از بلوغ (48-28 روزگي) اجرا شدند و در ادامه تا دوره بزرگسالي (85-48 روزگي) همه حيوانات بدون مداخله درون قفسهاي استاندارد نگهداري شدند. پس از اين دوران، مراحل تشريح و بافت‌برداري هيپوكمپ انجام شدند. روش وسترن بلات براي اندازه‌گيري عامل رشد عصبي مشتق از مغز (BDNF) و رنگ‌آميزي نيسل براي ارزيابي تعداد سلول‌ها در نواحي هيپوكمپ استفاده شدند. نتايج آزمون آنوا يك‌طرفه نشان دادند كه سطوح پروتئين BDNF (P 0.0001) و تعداد سلول ها در هيپوكمپ(P 0.05، P 0.001) در هر دو گروه تمرين تركيبي و بازي در محيط غني شده افزايش معناداري داشتند. با توجه به يافته هاي اين مطالعه مي توان نتيجه گرفت كه مداخلات تمريني ازجمله تمرينات سازمان يافته و بازي فعال در دوره هاي حساس رشدي با افزايش ميزان BDNF، اثرات قوي و ماندگاري را در ساختار هيپوكمپ ايجاد مي كنند.