بررسي رابطه عملكرد در آزمون استروپ با تنظيم هيجاني و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان شهر مشهد

فاقد عنوان لاتين

در هر نظام آموزشي، پيشرفت تحصيلي به عنوان مهمترين شاخص توفيق فعاليت هاي علمي و آموزشي محسوب مي شود، بررسي عوامل مؤثر بر پيشرفت تحصيلي دانش آموزان از اهميت خاصي نزد پژوهشگران علوم تربيتي و روانشناسي برخوردار است.. در همين راستا، هدف اين پژوهش، بررسي اين موضوع است كه آيا بين عملكرد در آزمون استروپ و تنظيم هيجاني با پيشرفت تحصيلي رابطه معناداري وجود دارد يا خير؟ مواد و روش كار: روش پژوهش حاضر، توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري در اين پژوهش شامل كليه دانش آموزان شهر مشهد است. با روش نمونه گيري خوشه اي ابتدا از ناحيه هاي مختلف يك ناحيه به تصادف انتخاب شد و در ادامه از مدارس پسر موجود در مقطع متوسطه، يك مدرسه به تصادف انتخاب شد كه 120 نفر از دانش آموزان به تصادف از سه پايه تحصيلي متفاوت، انتخاب شدند. در اين پژوهش، از آزمون استروپ، مقياس تنظيم شناختي هيجان گارنفسكي ( CERO-P ) و معدل دانش آموزان به منظور سنجش متغيرهاي پژوهش استفاده شد. روش آماري: براي تجزيه و تحليل داده ها، از مدل آماري رگرسيون چندمتغيري به منظور مشخص كردن رابطه ي متغيرهاي موردنظر، با استفاده از نرم افزار SPSS19 صورت گرفت. نتايج: تحليل يافته ها نشان داد بين عملكرد در آزمون استروپ و تنظيم هيجاني با پيشرفت تحصيلي رابطه معناداري وجود دارد ( 0/05>P). بحث: بر اساس نتايج پژوهش حاضر، از آموزشهاي مبتني بر بهبود كاركردهاي اجرايي و تنظيم هيجاني مي توان براي بهبود وضعيت تحصيلي دانش آموزان استفاده كرد.