مقايسه الگوهاي ارتباطي (شنود، بازخورد و كلامي) در دختران نوجوان داراي خودزني و عادي

پژوهش حاضر با هدف مقايسه الگوهاي ارتباطي (شنود، بازخورد و كلامي) در دختران نوجوان داراي خودزني و عادي صورت گرفت. اين پژوهش از نوع علّي- مقايسه اي(مورد-شاهدي) بود كه به صورت گذشته نگر انجام شد. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه دانش آموزان دختر متوسطه دوره اول شهرانزلي در سال تحصيلي 1397-1398 و همچنين نوجوانان ارجاع داده شده به اورژانس بيمارستان شهر انزلي بودند. حجم نمونه مورد مطالعه 60 نفر (30 نفر داراي خودزني، 30 نفر بدون خودزني) بودند كه به روش نمونه گيري دردسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات شامل پرسشنامه مهارت هاي ارتباطي بارتون بود. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از روش تحليل واريانس چندمتغيره (MANOVA) استفاده شد. نتايج نشان داد كه ميانگين نمرات الگوهاي ارتباطي و همه مولفه هاي آن(الگوي شنود، الگوي بازخورد و الگوي كلامي) در دختران نوجوان داراي خودزني كمتر از دختران عادي مي باشد. نتايج به دست آمده حاكي از پايين بودن متغير مورد مطالعه در دختران نوجوان داراي خودزني بوده و نيازمند برنامه هاي به منظور افزايش و بهبود اين متغير مي باشد.

no abstract