تاثير آموزش مبتني بر بار شناختي بر خودپنداره و بهزيستي ذهني دانش آموزان

فاقد عنوان لاتين

هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير آموزش مبتني بر بارشناختي بر خودپنداره و بهزيستي ذهني دانش آموزان است. روش پژوهش شبه آزمايشي با دو گروه آزمايش و گواه با طرح پيش آزمون و پس آزمون است. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي دانش آموزان مقطع ابتدايي استان گلستان بود. روش نمونه گيري به صورت خوشه اي بود بدين صورت كه از بين دانش آموزان ابتدايي شهرستان آق قلا دانش آموزان دوره دوم به تعداد 40 نفر به عنوان نمونه پژوهشي انتخاب شدند و به صورت همگن از نظر معدل و نمره رياضي در دو گروه آزمايش و گواه تقسيم شدند ابزار پژوهش شامل پرسشنامه هاي خودپنداره (SCO) و بهزيستي ذهني دانش آموزان (SSWQ) مي باشد. پايايي پرسشنامه ها با استفاده از آلفاي كرنباخ به ترتيب 0/79 و 0/73 بدست آمد كه نشان از پايايي خوب پرسشنامه ها دارد و روايي آن نيز با كمك اساتيد روان شناسي و مختصصين حوزه علوم تربيتي و روان شناسي مورد بررسي قرار گرفت و با اعمال اصلاحات لازم مورد تائيد قرار گرفت. پس از جمع آوري دادهها جهت تجزيه و تحليل داده هاي بدست آمده از نرم افزار Spss ورژن در دو قسمت تحليل توصيفي (فراواني و درصد فراواني و تحليل استنباطي (كولموگروف اسميرنف و كواريانس) استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان داد كه آموزش مبتني بر بارشناختي بر خودپنداره و بهزيستي ذهني دانش آموزان تاثير معناداري دارد (0/00>p). نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش مبتني بر واقعيت افزوده باعث افزايش خودپنداره و بهزيستي ذهني دانش آموزان مي گردد.