مروري بر تعريف، توصيف و ملاك هاي تشخيصي اختلال افسردگي بر اساس ويرايش پنجم راهنماي آماري و تشخيصي اختلال هاي رواني (5 DSM)

فاقد عنوان لاتين

هدف از اين پژوهش، مروري بر تعريف، توصيف و ملاك هاي تشخيصي اختلال افسردگي بر اساس ويرايش پنجم راهنماي مي باشد. به همين منظور، ابتدا تعريف و توصيفي از افسردگي ارائه شده است. آماري و تشخيصي اختلال هاي رواني (5 DSM) اين راهنما دو نوع كلي اختلال هاي خلق را مشخص كرده است. اختلال هايي كه فقط شامل علايم افسردگي اند و اختلال هايي كه علايم شيدايي را نيز در بر مي گيرند. اختلال هاي خلقي در اين ويرايش شامل اختلال افسردگي اساسي، اختلال ، I افسردگي مقاوم )افسرده خويي(، اختلال ملال پيش از قاعدگي ، اختلال بي نظمي هاي خلقي آشفته ساز ، اختلال دوقطبي ادواري خويي است. بطوركلي چهار دسته نشانه براي افسردگي درنظر گرفته مي شود: نشانه هاي خلقي، ، II اختلال دو قطبي شناختي، انگيزشي و جسماني. ويژگي هاي افسردگي عبارتند از : روحيه ي افسرده، كاهش علاقه و لذت، تغيير در اشتها يا وزن ، اختلال خواب، تغييرات رواني حركتي، كاهش انرژي و خستگي، احساس بي ارزشي يا گناه، اختلال در تفكر و تمركز، فكر مرگ و خودكشي، عدم توجيه با وضعيت پزشكي. براي در نظر گرفتن تشخيص افسردگي وجود پنج يا تعداد بيشتري از نشانه ها در طول مدت دو هفته ضروري است، بطوري كه موجب تغيير در عملكرد گذشته فرد شود. اين نشانه ها بايد شامل خلق افسرده يا نبود علاقه و لذت نيز باشد. نرخ شيوع 12 ماهه افسردگي اساسي حدود 7 درصد است. در ادامه مقاله نرخ شيوع افسردگي در ايران، همبودي، پيامدهاي افسردگي، تفاوت هاي جنسيتي و تشخيص افتراقي نيز مورد بررسي قرار گرفته است.