بررسي رابطه سطح شادكامي با اضطراب اجتماعي دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر تنكابن

فاقد عنوان لاتين

پژوهش حاضر با هدف بررسي بررسي رابطه سطح شادكامي با اضطراب اجتماعي دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر تنكابن اجرا گرديد. اين پژوهش از نوع كاربردي است كه با طرح پژوهشي همبستگي بوده و جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر تنكابن كه در مراكز آموزشي شهر تنكابن در سال تحصيلي 1398-1399 مشغول به تحصيل بوده اند. كه تعداد آنان 1500 نفر گزارش شده بود نمونه تحقيق به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي تعداد 300 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي سطح شادكامي و اضطراب اجتماعي پاسخ دادند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش عبارت بودند از : مقياس شادكامي مونش (2000) و مقياس اضطراب اجتماعي جرابك (1996). تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمون آماري همبستگي پيرسون به كمك نرم افزار spss انجام گرديد. نتايج يافته ها نشان داد كه بين سطح شادكامي با اضطراب اجتماعي رابطه منفي و معنادار وجود دارد. همچنين پس از بررسي ، مشخص شد كه سطح شادكامي توان پيش بيني اضطراب اجتماعي را دارد.