بررسي تطبيقي تجلي «وطن» در شعر حافظ ابراهيم و فرخي يزدي (بر اساس قصيدة «مصر» و مسمّط «وطني»)

مفهوم وطن سابقه اي طولاني ندارد. اين مفهوم رهاورد آشنايي با مغرب زمين بوده است و در شعر معاصر، حضور چشمگيري داشته است. شاعران معاصر براي تشويق مردم خود به مبارزه، مدام گذشتة باشكوه ايشان را پيش چشم خود ميآورند. بدين سبب ميتوان شعر وطنگرا را يكي از شاخه هاي شعر متعهّد دانست. با توجّه به اين مفهوم، در مقالة حاضر سعي شده با در نظر گرفتن شعر دو شاعر معاصر عربي و فارسي، حافظ ابراهيم و فرّخي يزدي، شعر وطن گراي ايشان تحليل و واكاوي شود تا كاركرد از حافظ ابراهيم و ة » مصر « وطن در شعر اين دو شاعر مشخص گردد. بدين دليل، پس از انتخاب قصيد از فرخي يزدي و نيز تحليل و بررسي موضوع، چگونگي تجلّي وطن در شعر اين دو به » وطني « مسمّطِ بحث گذاشته شدهاست. در پايان نيز به نكات اشتراك و افتراق دو شعر اشاره شده، مشخص گرديده كه نكات اشتراك آنها بسيار بيشتر از نكات افتراق است.