بازتاب انقلاب و مقاومت از منظر قيصر امين پور و سميح القاسم

شعر مقاومت ريشة بسيار كهني دارد و در دوران هاي تاريخي مختلف نوعي از ادبيات محسوب ميشود. ّ شعر مقاومت همان شعر صلح است و ويژگي مشترك همة اين آثار، ضد جنگ بودن آن است. مقاومت به معناي ايستادگي در برابر ظالم است و نتيجة نهايي اين پايداري، صلح ميباشد. ظهور ادبيات مقاومت به »فلسطين« برميگردد؛ به انتفاضهاي كه در لغت به معناي »تكاندن غبار از چيزي« است و به عبارتي، يعني شروع يك انقالب. در اين ميان، زاويهديدها و نگاهها متفاوت است. شعر مقاومت در ايران كه زماني به دفاع مقدس مي پرداخت، بعد از اين دوران به وضعيت ملت هاي مستضعف و ستمديدة جهان بيشتر توجه كرد. در مجموع، شعر مقاومت از رگه هاي بسيار مهم شعر امروز است و پويايي و بالندگي دارد. هدف از اين پژوهش، توجه به تأثير متقابل ادبيات مقاومت فلسطين و انقالب اسالمي ايران است كه با روش تحليلي انجام شدهاست. با دقت نظر در آثار سميح القاسم ـ شاعر مقاومت فلسطيني ـ و قيصر امين پور ـ شاعر انقلابي ايران ـ مضامين همساني را در آثار دو شاعر مشاهده ميكنيم كه در اين مقاله به آنها پرداخته ميشود.