بررسي بازخورد تحولات سياست خارجي آمريكا در روابط با ايران بر اساس نظريه سازه انگاري

فاقد عنوان لاتين

بررسي تاريخ روابط ايران و آمريكا نشان مي دهد كه اين روابط از اواسط حكومت قاجار تا دوره مورد بررسي اين پژوهش دو مرحله داشته است: در مرحله نخست، عليرغم تمايل كنشگران سياسي ايران براي حضور فعال آمريكا در عرصه سياسي ايران، دولت هاي آمريكا تحت تأثير دكترين مونرو از مداخله در امور داخلي ايران خودداري مي كردند. در اين دوره، فعاليت آمريكا در ايران غالبا در حوزه هاي مذهبي، اجتماعي و اقتصادي به چشم مي خورد. اين رويكرد همراه با برخي رويدادهاي ديگر، تصوير ذهني مثبتي از آمريكا در كنشگران سياسي ايران پديد آورد و موضع گيري آمريكا در برابر شوروي در قضيه آذربايجان، اميدواري را بيشتر كرد. با آغاز جنبش ملي شدن نفت، تداوم اين تصوير ذهني موجب شد تا بسياري از نخبگان ايراني انتظار داشته باشند آمريكا در اختلاف ايران و انگلستان جانب ايران را بگيرد، زيرا تحولات سياست بين الملل موجب تغيير سياست خارجي آمريكا و تلاش براي به دست آوردن جايگاه بريتانيا و حفظ منافع جهان سرمايه داري شده بود. كودتاي 28 مرداد 1332 نشان داد كه خط مشي سياسي كشورها برآمد هنجارها و قواعدي است كه در محيط هاي مختلف تغيير مي كنند. لذا اين پژوهش بر آن است كه بر اساس نظريه سازه انگاري، تحولات سياست خارجي آمريكا و بازتاب آن در ايران را از دهه 1320ش. تا كودتاي 28 مرداد 1332 با موشكافي بيشتر بررسي نموده و نشان دهد كه چگونه تصوير ذهني كنشگران ايراني نسبت به سياست خارجي آمريكا و عدم درك صحيح تحولات سياست خارجي اين كشور در تصميم گيري هاي دولت و شكست نهايي آن مؤثر واقع شد.

فاقد چكيده لاتين