تطبيق تحليلي كاركرد نمادهاي مشترك در داستان‌هاي «خرگوش‌خان و لاك‌پشت‌ميرزا» و «ميش غدّار و گرگ نابكار» از جواد مجابي و «مسابقۀ حيوانات» و «گوسفندي كه گرگ شد» از عزيز نسين

ﻧﻤﺎد و ﻧﻤﺎدﭘﺮدازي از اﺑﺰارﻫﺎي ﻣﻬﻢ ﺷﺎﻋﺮان و ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن اﺳﺖ. از اﯾﻦ رو، ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺑـﺎ ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮي از آن، ﻣﻀﺎﻣﯿﻦ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﺳﯿﺎﺳﯽ و... را ﭘﯿﺶ روي ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﮔﺬاﺷـﺘﻪ اﻧـﺪ ﺗـﺎ ﻋـﻼوه ﺑـﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﭘﯿﺎم ﺧﻮد را اﻧﺘﻘﺎل ﻣﯽ دﻫﻨﺪ، از ﮔﺰﻧﺪ ﺑﺮﺧﻮردﻫﺎي ﮔﺮوه ﻫﺎي ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﯿﺰ ﻣﺼـﻮن ﺑﺎﺷـﻨﺪ. در اﯾـﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ، ﺑﻪ آﺛﺎر ﻋﺰﯾﺰ ﻧﺴﯿﻦ از ﺗﺮﮐﯿﻪ و ﺟﻮاد ﻣﺠﺎﺑﯽ از اﯾﺮان ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﯾﻢ. ﻧﻤﺎد در آﺛـﺎر اﯾـﻦ دو ﻧﻮﯾﺴـﻨﺪه ﺟﺎﯾﮕﺎه وﯾﮋه اي دارد و آن ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﻤﺎدﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮔﺎه ﺣﯿﻮان و ﮔﺎه ﺷﯽء و ﮔﺎﻫﯽ ﻣﮑﺎن اﺳﺖ، ﺑﻪ ﻧﻤﺎدﭘﺮدازي دﺳﺖ ﻣﯽ زﻧﻨﺪ. در داﺳﺘﺎن ﻫﺎي »ﺧﺮﮔﻮش ﺧﺎن و ﻻك ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺮزا« و »ﻣﯿﺶ ﻏـﺪّار و ﮔـﺮگ ﻧﺎﺑﮑﺎر« اﺛﺮ ﺟﻮاد ﻣﺠﺎﺑﯽ و »ﻣﺴﺎﺑﻘﮥ ﺣﯿﻮاﻧﺎت« و »ﮔﻮﺳﻔﻨﺪي ﮐﻪ ﮔﺮگ ﺷـﺪ « از ﻋﺰﯾـﺰ ﻧﺴـﯿﻦ ﺑـﻪ ﺧـﻮﺑﯽ ﻣﯽ ﺗﻮان ﻣﺸﺎﺑﻬﺖ اﺳﺘﻔﺎده از ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﺎد را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮐﺮد. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل، ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺗﻔﺎوت ﻫـﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ، در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻧﻤﺎدﻫﺎ ﮐﺎرﮐﺮد ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣـﺎ در اﯾـﻦ ﻣﻘﺎﻟـﻪ ﮐﻮﺷـﯿﺪه اﯾـﻢ ﺿﻤﻦ ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮي از روش ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﯿﻔﯽ و ﺑﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ اي و اﺳﻨﺎدي ﻧﺸﺎن دﻫﯿﻢ ﮐـﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﺰﯾﺰ ﻧﺴﯿﻦ و ﺟﻮاد ﻣﺠﺎﺑﯽ از ﻧﻤﺎدﻫﺎي ﻣﺸﺎﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده اﻧﺪ، اﻣﺎ در روﻧﺪ داﺳﺘﺎن ﻫﺎ، ﺑﺎ ﺗﻮﺟـﻪ ﺑﻪ ﺗﺄﺛﯿﺮات اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻃﺮز دﯾﺪﮔﺎه ﺷﺨﺼﯽ آﻧﺎن، ﺑﻪ ﮐﺎرﮐﺮدﻫﺎﯾﯽ ﻣﺘﻔﺎوت دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﻧﺪ.