كارايي طلاق خلع و مبارات در حقوق ايران و مصر

قانون مدني ايران، خلع و مبارات را طلاق مي داند كه زوج در پذيرش در خواست زوجه براي جدايي مختار است. در نتيجه، تشريع خلع و مبارات كاركرد چنداني براي زوجه ندارد. از آنجا كه عدم امكان جدايي زوجه از زوج با وجود كراهت شديد، مخالف عدالت بوده و ضمن تبعات شديد فردي، مي تواند نظم و امنيت خانواده كه پايه اصلي اجتماع است را برهم زند و چون بي عدالتي و ظلم و تشريع بي فايده از شارع مذموم است، لزوم بررسي دقيق ماهيت خلع و مبارات احساس مي گردد. لذا در اين تحقيق با رجوع به منابع اصيل فقه اسلامي شامل كتاب خدا ، سنت پيامبر ، روايات و احاديث و فتاواي فقهاي عظام و نيز حقوق ايران و مصر، ماهيت خلع و مبارات مورد بررسي قرار گرفته است. حاصل: همانگونه كه در نظام حقوقي مصر در كنار خلع توافقي، وجود خلع قضايي به زوجه امكان مي دهد تا با گذشت از كليه حقوق مالي خود بر عهده زوج، و باز گرداندن مهريه دريافتي، به حكم دادگاه از زوج جدا شود، در فقه اماميه نيز برخلاف خلع توافقي، بر اساس دو نظريه خلع واجب و خلع افتدايي، زوجه مي تواند بدون نياز به موافقت زوج، به طريق مشروع به رابطه زوجيت پايان دهد. در حقوق ايران، علي رغم امكان استناد به نظريات مذكور، استفاده سهل تر از اين ظرفيت شرعي، نيازمند تصريح قانونگذار مي باشد.

no abstract